Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
20.09.2010 troszkę smutno ale wiem że się podniosę

TAK... TROSZKĘ SMUTNO, BO ROZSTANIE Z UKOCHANYM, DEFINITYWNE ROZSTANIE, NIE JEST RZECZĄ ŁATWĄ I MIŁĄ... A JA CZUJĘ CHWILAMI, ŻE POPADAM W STAN DEPRESYJNY, SENTYMENTALNY I MELANCHOLIJNY... I WIEM, ŻE TA CAŁA SYTUACJA JAKA SIĘ WYDARZYŁA JEST DLA MNIE BARDZO STRESUJĄCA, STĄD SKUTKI UBOCZNE STRESU, A WIĘC OBGRYZIENIE PAZNOKCI I PODJADANIE. MAM ŚWIADOMOŚĆ, ŻE CHOCIAŻ TO DZIAŁA NA MOJĄ KORZYŚĆ, ŻE DOSTRZEGAM CO SIĘ ZE MNĄ DZIEJE, PODEJMUJĘ SIĘ Z TYM WALCZYĆ!

PISANIE PAMIĘTNIKA DZIAŁA NA MNIE OCZYSZCZAJĄCO, WIĘC BĘDĘ PISAĆ TUTAJ, CHOĆ TO PORTAL O ODCHUDZANIU... ALE JAKBY NIE BYŁO MAM TU COŚ CO SIĘ NAZYWA "PAMIĘTNIK". NAZWA MÓWI SAMA PRZEZ SIĘ....

WIEM, ŻE P. MOTA SIĘ NA WSZYSTKIE STRONY JAK JA, NIE PRZYJĄŁ GŁADKO TEGO CO SIĘ STAŁO. KTO WIE CO PRZYNIESIE DALEKA PRZYSZŁOŚĆ? SPOTKAMY SIĘ JESZCZE...?????? kocham wciąż... i tęsknię...

WAGA TROCHĘ WIĘKSZA NIŻ NA PASKU, A TO MNIE DEPRYMUJE... JUŻ INTENSYWNIE TRWA PROCES POPRAWY :)

WIERZĘ W PRAWDZIWĄ MIŁOŚĆ