Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Motywacja do walki i cel 5 kg mniej w miesiąc ;)

Dzisiaj właśnie się zastanawiałam co mnie motywowało że udawało mi się wytrzymywać na diecie i zazwyczaj była to nadzieja że uda mi się schudnąć i będe ważyć 60 kg a ostatnio ważyłam tyle podajże 10 lat temu i zazwyczaj balansowałam od 70 do 75 kg ale teraz chce się wziąść do roboty i 17.06.13 chce ważyć 67kg gdybym tyle ważyła to był by już częściowy sukces więc tylko brać się do roboty

-chcę być zdrowa i nie mogę obciążać kolan
-chcę się sobie podobać i chłopakowi
-chcę udowodnić sobie że dam sobie i rade

Kiedy jednak stosujemy dietę z myślą o naszym zdrowiu, kondycji fizycznej i wyglądzie, z nastawieniem, że to my decydujemy, że chcemy coś poprawić, to my będziemy czuć się lepiej i to właśnie sami sobie będziemy bardziej się podobać, jest bardzo pomocne. Tylko wzięcie odpowiedzialności za proces odchudzania może przynieść pożądany efekt.  W trudnych momentach warto więc przywoływać na myśl fakt, że podejmujemy ten wysiłek dla siebie i dla poprawy naszego samopoczucia. Rolą innych w procesie odchudzania powinno pozostać wspieranie nas w dążeniu do celu.

Kiedy podczas diety przydarzy się kryzys, na przykład podjadanie, możliwe jest pojawienie się myśli, że dalsze odchudzanie nie ma już sensu i że od tego momentu podjadanie staje się czynnością, która nie podlega już naszej kontroli.  Zauważenie u siebie takiego sposobu myślenia powinno być sygnałem alarmowym i spowodować zatrzymanie się oraz refleksję nad aktualną sytuacją. Oczywiście, faktem jest to, iż  zjedzenie dodatkowego posiłku dostarcza naszemu organizmowi  pewnej porcji zbędnych kalorii. Z drugiej jednak strony, ich spożycie nie jest równoznaczne z zaprzepaszczeniem wcześniejszych starań. Przed sięgnięciem na przykład po kolejny kawałek ciasta, warto zastanowić się jakie będzie miało to konsekwencje. Dobrze jest zadać sobie pytanie: jak będę się czuła kiedy skuszę się na przekąskę, odstawię dietę i poddam błędnemu kołu podjadania. W takiej sytuacji ? w momencie ulegnięcia pokusie, możliwe jest pojawienie się wyrzutów sumienia czy złości na siebie. W konsekwencji, nie tylko zwiększa się prawdopodobieństwo, że odejdziemy od diety, ale też istnieje możliwość pogorszenia się naszego samopoczucia. Z drugiej strony,  umiejętność zatrzymania się i odmówienia sobie kolejnej porcji posiłku,  oprócz złości za odstąpienie od diety, wyzwoli  w nas także uczucie dumy, że mimo trudności udało nam się zauważyć problem i go opanować. Takie pozytywne doświadczenie w radzeniu sobie z trudnościami jest bardzo pomocne ? pokazuje, że kryzysy są naturalną częścią ludzkiego działania,  ale też zaprzecza ich silnie destrukcyjnemu wpływowi na proces odchudzania. Dodatkowo, uczy nas też jak można zyskać kontrolę nad procesem realizacji swojego celu.