Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
wyjazd nad morze-samocena samej siebie(krytyczna)

witam.u mnie od piatku upał i nic się nie chce.oby taka pgoda była do końca lipca bo po 14 lipca jade na 4-5 nocy nad morze pod namiot.lubie raz w roku pojechac w bardziej spartanskie warunki.wygode mam przez caly rok wiec te kilka dni w ciutke gorszych warunkach to frajda.ciesze się jak dziecko na wyjazd a z drugiej strony mam żal i pretensje do siebie,że moja waga nie spada tylko wzrosła o kilogram.troche wstyd mi bedzie siedziec w kostiumie kąpielowym bo wygladam jak kaszalot.z drugiej strony jak komus nie pasuje to niech nie patrzy na mnie.mam na to w......e  .jestem jaka jestem .moze ktos powie,ze to złe myslenie bo akceptuje siebie taka jaka jestem i tym zagluszam porazki związane z niepiwodzeniem w odchudzaniu.może ja nie potrafie popatrzec na siebie z innej strony,być bardziej krytyczna dla siebie.jak sie odchudzam przez 2 tyg i nawet gram mi nie spadnie to się złoszcze,denerwuje i jestem wredna.cierpi na tym moj mężuś bo mu sie czasami obrywa tak naprawde to nie wiem za co.mam pretensje do calego bozego swiata,czemu mnie nie dopadla dobra przemiana materii,czemu nie umiem walczyc z kilogramami,czemu nie mam checi na cwiczenia,czemu brak silnej woli,czemu brak wsparcia przy odchudzaniu ze strony męza.kazde niepowodzenie zajadam wafelkiem.woda mi zbrzydla,zielona herbata tez.w mojej głowie poprzestawialy sie klepki i kieruja mna w zla strone.chce to zaczać powoli zmieniać bo nienawidze siebie.