Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Tragiczny dzień ósmy !!!

Okropny dzień. Poranek był taki, że wstałam bardziej zmęczona niz się położyłam. Gorączka całą noc dawała o sobie znać. Wstałam komletnie pozbawiona siły, a tu tyle roboty. Trzeba upiec ciastka, zrobić trufle, upiec blaty, poćwiczyć, ugotować. Oj ciężko było. Dziś trafiło na interwały z trenerem. Córka mi pomogła, bo zasnęła około południa, więc przyodziałam leginsy, koszulke i buciki i poćwiczyłam. To było najdłuższe 50 minut w moim życiu. Do tego poćwiczyłam z KFO (dziś bylo tylko rozciąganie) około 20 minut. Strasznie się umęczyłam i jakoś straciłam motywacje na jutro. Nie wiem, czy dałabym rade poćwiczyć wieczorem, bo czuję się naprawdę okropnie. Jeśli chodzi o diete, to nie mam jakiś wielkich zachcianek i jem zgodnie z jadłospisem tłumiąc w zarodku ochotę na leczniczy rosół według receptury mojej kochanej Babci - zresztą i tak nigdy nie wyjdzie mi taki pyszny jak u Babuni. Wiem, że jeśli wzięłabym do buzi cokolwiek spoza jadłospisu, to już koniec. Byłby efekt domina. 

Starałam, się jednak pamiętać o wszystkich postanowieniach z mijającego tygodnia. Chociaż chora, byłam ładna - uczesana, rzęsy przeciagnęłam maskarą, usta musnęłam błyszczykiem i wtarłam w siebie balsam. Zarezerwowałam sobie również bilet do kina na poniedziałek, na ,,Dziewczyne z pociągu" (czytałam książkę i była mega) - to w związku z postanowieniem ,,co tydzień zrób coś dla siebie''. Kochani, walczę ale jest naprawdę ciężko. Nie czuję się zmęczona mentalnie tylko fizycznie. W sobote po pracy, zaszywam się w łóżku i odpoczywam - oczywiście z dietą, ale bez ćwiczeń, bo pamiętajcie, że organizm potrzebuje przerwy żeby się zregenorować