Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Znowu przytyłam :( :(

W zeszłym roku wraz z koleżankami postanowiłyśmy wziąć się za siebie. Zaczynałam z wagą 70 kg. Po ok. 2 miesiącach waga wskazała 60. Ile było we mnie zapału ! Oł yeah! Jeszcze 10 i będę przeszczęśliwa. Oczywiście zaliczyłam mnóstwo wpadek, ale mimo to udawało mi się dalej brnąć w postanowieniu. Kilka miesięcy później waga wskazała 56 kg. Byłam z siebie bardzo dumna. Choć moja sylwetka nie była wymarzona, to widziałam różnicę choćby bez problemu zakładając spodnie o których dawniej mogłam pomarzyć. Kiedy przyjeżdżałam na weekend do domu co chwilę słyszałam : znów schudłaś wow ! A każda wizyta koleżanek mamy zawierała liczne uwagi odnośnie mojej szczuplejszej niż zwykle figury. Sama też poczułam się lepiej widząc, że poprawił się stan mojej cery. Po jakimś czasie waga wskazała 58 i na tym etapie wszystko się zatrzymało. Biegałam, ćwiczyłam, zmniejszałam wartość kaloryczną by pokonać zastój, ale niestety bezskutecznie. Odchudzałam się dietą 1200kcal, Rzadko ćwiczyłam. Dopiero później wprowadziłam ruch. Ale w tym wszystkim najpiękniejsze było to, że nie przestawałam walczyć. Minął rok, a ja znów ze łzami w oczach oglądam się w lustrze. Waga wskazuje 66 kg :( ! A od najbliższych zamiast słów otuchy usłyszałam, że strasznie się zaniedbałam, mam tyłek jak szafa trzydrzwiowa, mnóstwo pryszczy i ubieram się jak starsza kobieta. Pewnie miałabym prawo się obrazić... Tylko, że to jest prawda. To wszystko co usłyszałam, to rzeczywistość. Przez to, że moja sylwetka jest niepoprawna zupełnie przestało mi zależeć na ogólnym wyglądzie .. okopnie się zanidbałam... Nawet nie pamiętam kiedy ostatni raz kupiłam sobie coś ładnego. I za każdym razem kiedy staram się na nowo podejść do diety, końćzy się tak samo... Brakuje mi motywacji ! Dziewczyny pomóżcie, bo mam dość epoki pulpecika :( Jestem przez to mega nieszczęśliwa :( !