Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
16 lat, 6 miesiecy i 6 dni...

Mogłam zapomnieć daty urodzin wielu osób, ale jego nigdy.

Każdego roku w styczniu, był "tort" z marchewki i prezenty, które z taką pasją i wprawą trzymając w łapkach rozpakowywał. Dziesiątki zdjęć i filmików, nie mogę przestać ich oglądać...

Pustka jest ogromna... wszyscy mamy wrażenie, że zaraz wynurzy się zza krzaczka, że pewnie ukrył się pod jakimś owocowym drzewkiem i coś podjada. Że zaraz wybiegnie na przywitanie... A może poluje na robaki? Wulkan radości i energii mimo wieku, prawdziwy smakosz owoców i warzyw (ba, czego on nie lubił!) i rozładowywacz złego humoru. Nawet jak coś nabroił (ukradł marchewkę, ciastka, czy pętko kiełbasy, a nawet cały talerz z rybą w galarecie :) jego rozbrajajace spojrzenie zamieniało złość w śmiech...
Myślałby ktoś, że można płakać pod papierówka czy gruszką - patrząc na te jeszcze nie do końca dojrzałe owoce, które tak uwielbiał... Tyle lat wydeptywał ścieżki na ogromnym babcinym podwórku... a już zaczęły zanikać...
Pochowaliśmy go w pięknym miejscu, pod wysokimi tujami, w schowanej części ogrodu, po której się ani nie depcze, ani nie kosi... Piękny wielki głaz ozdobił to miejsce, posadziliśmy kwiatki... Kiedy sypaliśmy ostatnie grudki ziemi, z nieopodal położonego cmentarza rozległy się głosy dzwonu...

Jeszcze to do końca do nas wszystkich nie dotarło, co chwila ta myśl uderza z siłą strzały, jak to, już nigdy go nie zobaczę...? Spij spokojnie słoneczko... tylko ta myśl, że już nie cierpi, przynosi choć maleńkie ukojenie...

P.S. Trzy tyg temu, jeszcze przed urlopem - wyczułam sobie w nocy jakąś "zmianę" w piersi. Oddzielone krawędzie, dość spora wielkość, sama nie wiem co to. Praca i chęć spokojnego przeżycia urlopu spowodowały, że odsunęłam tę myśl do szuflady a po zaklepaniu terminu sierpniowego całkiem przestałam o tym myśleć.

Tej i poprzedniej nocy niewiele spałam... lecz gdy już zasnęłam, przyśnił mi się nasz psi terapeuta, który zawsze kładł pyszczek w bolące miejsca i tym razem przytulił się do mojej klatki piersiowej. Rano po przebudzeniu znalazłam termin do lekarza na jutro. Proszę o kciuki o 15:40. Bo trochę się boję...