Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Odpoczynek

Jestem pod wrażeniem Twojej walki z samą sobą, swoimi uczuciami, słabościami i tym zwyczajnym życiem. Jestem pewna, że wyjdziesz z niej zwycięsko, bo tak naprawdę widać, że jesteś silną kobietą. Przytulam.

I jak tam kg.spadają ,ruch jest!!pozdrawiam!!!

Witaj Marysiu ..... I dobrych chwil, albo I całego czasu dobrego, bez smutnych nastrojów... Poszukaj głęboko w sobie odnowy, równowagi.....no albo zwyczajnie modlitwa....jak wyprosisz wielka wiarę to znajdziesz sens w modlitwie....I ostoję .... Powiedz sobie Bog....albo nasuwa mi sie Jehowa (imię wolę wymawiać)jest po mojej stronie, cóż moze, mi uczynic człowiek" z Psalmu 118-tego werset 6.... Pozdrawiam Cie Marysiu....

Wiem, co czujesz. Doskonale odbieram każde zdanie które napisałaś...natłok myśli i chęć ich przytłumienia, jakimkolwiek sposobem, żeby ich nie było....W lipcu umarł mój tata, po 6 tygodniach od diagnozy że ma raka....do tej pory go opłakuję...Tak strasznie ciężko wrócić na zwykłe tory życia, ze świadomością, że teraz jest się samemu...Ale trzeba tak zrobić. Lukrecja na V napisała mi, że tata tak by chciał, żebym cieszyła się nadal, mimo że tak ciężko w to uwierzyć. Ale staram się. Wiem Marysiuzłota, że ciężko jest, i rozumiem Twoją decyzję o chwilowym opuszczeniu....trzeba poukładać myśli, zagłebić się, posluchać siebie, poplakać może, ale na pewno takie bycie ze sobą pomaga. Serdecznie tego życzę.