Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
już widać metę

Ech ale to zleciało... Początek 37 tc.

jesteśmy po wizycie. Szyjka skrócona i mam już się oszczędzać i nie ćwiczyć ani nie forsować, żeby mała jeszcze trochę posiedziała. W weekend mieliśmy imprezkę na 14 osób- urodziny męża. Dużo dostałam pomocy przy organizacji i wszytko wyszło fajnie. Kupiliśmy zestaw narzędzi do budowy naszego wymarzonego domku na działce i jaka radość była u niego!!! Aż miło popatrzeć.

Od wczoraj odpoczywam. Wczoraj właściwie przespałam cały dzień. ALe po kilu dniach intensywniejszych tego mi trzeba było. 

Czuję się różnie. Brzuch pobolewa i wróciły humory jak z pierwszego trymestru. Miewam też mdłości i dieta też jak z początku ciąży.... najchętniej biała bułka i ziemniaki puree... Jakby się zamykało koło.  Najgorzej w nocy ze spaniem. Odpuściłam już angielski i eskapady po Kaszubach. Leżymy, czekamy, czytamy. Celebrujemy ten czas. 

W tym tygodniu z pokoju wyjedzie blat a wstawimy łóżeczko. Jeszcze ostatnie uszytki mi zostały. No ale coś robić trzeba. Torba spakowana. Generalnie spokój choć momentami.... wpadam w panikę, ze nie jestem przygotowana do porodu. Mentalnie. Ale nie wiem co bym miała robić żeby się przygotować. Widać jednak już tak mam, że muszę się czymś przejmować i nawet jak wszystko ogarnięte to coś sobie znajdę do stresowania ;) Tez tak macie?!?

Wagowo bez zmian. Stoi jak zaczarowana 79,5. Ale jakoś mnie to nie martwi:)