Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Podnieść się z tego letargu...

Teoretycznie mam wszelkie możliwości, aby odnieść sukces. Praktycznie coś pękło. W zasadzie jedyne, co przychodzi mi do głowy to te mrozy...

Mam dietę od dietetyczki. Zrobioną dla mnie. Fajna, kolorowa, umiarkowanie restrykcyjna jak na moje upodobania. Pierwszy jadłospis poszedł w niepamięć (=brak efektów) ze względu na święta, wyjazd zagraniczny i problemy zdrowotne... Drugi jadłospis. Mam go. I tyle. W lodówce są składniki, ale nie chce mi się iść i to przygotować. Przygotowywałam jeden tydzień. Mam pudełeczka na wynos - szło mi nawet zgrabnie, choć trzeba o następnym dniu pomyśleć wieczór wcześniej i/lub wstać o świcie, przed pracą dnia właściwego. Jednak przygotowanie 5 posiłków chwilę zajmuje. Niestety, ale często wychodzę z domu na 8/9 do pracy i wracam wieczorem (19/20/21...różnie). Noszenie całego arsenału posiłków + jeszcze rzeczy na siłownię tworzą ze mnie kobietę-tragarza...:/ nie lubię tego. Nie mam auta. Wożę to ze sobą metrem, tramwajem czy targam idąc pieszo :/

Mam karnet na siłownię i nawet min.3 razy w tyg chodzę  - głównie na fitness (fatburning, zumba, tbc, itp). 

Co z tego?! Skoro potem nie jem zgodnie z jadłospisem, tylko kupuję sobie chipsy na kolację :/ WTF?! Czuję się źle z tym! Ale to proste, wydaje się być smaczne, no i pewnie powinno mi poprawić humor - tak se człowiek wyobraża! 

Sory za te narzekanie. Dawno tak nie miałam. Mogłabym leżeć w łóżku i się objadać...nie, nie mam w życiu żadnych smutków, stresów...ostatnio tak mi się zrobiło i już. To chyba nawet nie depresja, bo generalnie chce mi się żyć i cieszyć, ALE jak nie prześpię min. 7/8 h, to organizm odmawia posłuszeństwa i 'nie wstaje'. Rządzi mną. Wolę leżeć i nic nie robić, niż przygotować posiłek, zagrzać herbatę, itd. Co jest ze mną?! Jak to zmienić?!

Jak myślę o tym 'na chłodno', to sobie mówię "weź się w garść, masz wszelkie składniki potrzebne do sukcesu schudnięcia, ludzie chcą Ci pomóc"...i nic.

Jak się coś odmieni, to dam znać.

Bardzo brakuje mi biegania na dworze - jeszcze w grudniu raz w tygodniu szłam sobie w sobotę i wybiegiwałam się, a teraz taki mróz i śnieg, że nie mam mowy - nie mam takich butów...