Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Dzień czterdziesty siódmy...

...babodniowy. Z jednej strony się cieszę, bo po spóźnieniu tygodniowym to chodziłam już taka napuchnięta, nabrzmiała, zła, warcząca i gryząca , że szczęście moje (i WSzPM - ma do mnie górę cierpliwości :)), że w końcu mnie te babodni złapały. No i jeszcze ten dzień, gdzie nażarłam się ibuprofenu , jak głupia - źle by było gdybym taką ilość takiego przeciwbóla zapodała sobie będąc zaciążoną.

Ale z drugiej strony to mnie wcale, ale to WCALE nie jestem szczęśliwa. Nie dość, że boli mnie w tym miesiącu sakramencko , nie dość, że po tygodniu opóźnienia jest okres jest mocny, jak diabli i boję się cały czas, że pozostawiam po sobie "pieczątki" , to jeszcze znów się okazało, że mamusią będę tylko dla futrzaków , eeeeech....

Nic to, może przynajmniej po babodniach waga mi zjedzie, hy hy ;) Chociaż prawdę powiedziawszy, to wolałabym patrzeć, jak paseczek wagi zaiwania w górę, bylebym wiedziała, że jest ku temu mały, wrzeszczący, fikający nóóżkami powód ;)  Dobra, koniec smętów :)

Wracam do papierów, muszę zrobić jedną sporą rzecz dla banku i jakoś zebrać się nie mogę... Dobrze chociaż, że analizy jakoś tak bezboleśnie mi wyszły :)

Pozdrawiam i ściskam poniedziałkowo :)