Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Motywacja, taka, że w pięty poszła

No witajcie misiaczki :)

Wczoraj byłam na mojej siłowni wprawdzie na krótko bo źle się czułam, ale do czego zmierzam...Ludzie narzekają jak to jest źle, że próbują wszystkiego i nie potrafią schudnąć.Albo że nie mają wystarczająco silnej woli i sie poddają, albo że to nie dla mnie, że za ciężkie, że nie mam kondycji itp...Wymieniać można w nieskończoność, sami wiecie...Ale ilu z nas daje tak naprawdę 100% z siebie? Nie 50, nie 39 czy nawet 80%, ale wszystko? Łatwo powiedzieć: to nie dla mnie po jednym treningu, albo że za ciężko, że nie jestem stworzony do tego i gnić dalej na kanapie licząc na jakiś cud z nieba, że samo się zrobi...A problem polega na tym, że się nie zrobi SAMO... Wczoraj byłyśmy na tej siłowni i oczywiście chodzą tak faceci, którzy mają biceps taki że głowa mała, ale moją uwagę wczoraj przykuła jedna osoba. A mianowicie mężczyzna bez nogi...Nie miał protezy, ani nawet kul...Wiek? może koło 30...I nic sobie nie robił z faktu że wokół niego sami przystojniacy z kaloryferem na brzuchu...On sobie spokojnie przeskakiwał z jednego miejsca na drugie na tej swojej jednej nodze i ćwiczył.Po jakimś czasie juz gadał swobodnie z tymi wszystkimi kolesiami i uśmiechem na twarzy.Kurde z my co? ino narzekamy wiecznie jak to nam ciężko w życiu...Aż mi się wstyd zrobiło jak pomyślałam o swoich wymówkach... LUDZIE!  Skoro On potrafi to jaka jest Twoja wymówka? WIELKI SZACUN  dla tego Faceta :) Od dziś jesteś moją motywacją :)