Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
panna Skwarelcia.

śniadanie: pół bułki arabskiej ze szynką i ogórkiem, kakao, 30 g trocin błonnikowych.

drugie śniadanie: drugie pół bułki wypełnione jabłkami z cynamonem, całość zapieczona.

obiad: makaron kokardki (niestety zwykłe, ale muszę wykończyć zapasy) z brokułami, kalafiorem i kalafiorem romanesco.

poko: miseczka budyniu kokosowego, 10 g trocin.

wczoraj wdepłam do Douglasa w Galerii Krakowskiej, aby zapoznać się z paletą barw kultowych już masełek do ust Revlonu. niestety żaden z dostępnych kolorów nie ujął mnie na tyle, bym zapałała doń miłością pożądliwą. za to ja ujęłam na tyle panią konsultantkę reprezentującą pewną markę aspirującą do bycia marką kosmetyków selektywnych, że zaprosiła mnie na darmowe smarowanie podkładem. najpierw wysmarowała mnie serum rozświetlającym, zachwycając się jednocześnie niebywałą gładkością mojej cery, a potem maźnęła linię żuchwy podkładem w kolorze o numerku 202. zdecydowanie zbyt ciemny. pani konsultantka była ciężko zdziwiona. ja mniej. zostałam zaatakowana podkładem w odcieniu 102. tu już pani konsultantka uznała, że kolor idealnie stapia się z moją cerą. po starannym nałożeniu podkładu zostałam zaprowadzona do lustra i włos mię się zjeżył na głowie. wyglądałam jak panna Skwarelcia, czyli stała bywalczyni solarium. kuźwa, ja rozumiem, że pani konsultantka była zobligowana do jak nalepszej prezentacji produktu. ale na Bora, widząc tę żarówiastą pomarańcz na mojej twarzy zaczęła coś mamrotać o delikatnym ociepleniu cery. grzecznie podziękowałam i od razu poleciałam do łazienki zmyć tapetę. cóż, ciężko być bladziochem w typie Christiny Hendricks, gdzie 9/10 najjaśniejszych podkładów na rynku polskim jest dla mnie za ciemne. a jeśli już znajdę swój ideał, to kosztuje 250 zł.

pozdrawiam słodko.