Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Dumna mama :)

Melduję się! Życie powoli nam płynie.

Od października pracuję na 3/4 etatu. To tak ani nie mało ani nie dużo. Mam czas dla córeczki ale też robię coś dla siebie, dla naszego lepszego poziomu życia.

Córcia rośnie jak na drożdżach, ruchliwa ale jaka kochaaana :) Widzę po tym jak zajmuje się własną lalką, że ten czas, który jej poświęcam, to jak ją traktuję nie jest czasem zmarnowanym. Swoją lalę nosi na rękach śpiewając jej 'aaaaaaa', myje chusteczkami, udaje, ze zmienia pampersa, buja w wózku, karmi butelką, a przede wszystkim cały czas ją głaszcze, przytula, całuje po rączkach, stópkach, główce. W ten sposób widzę, jak ona rozumie pojęcie 'mama', widzę jak odbiera naszą relację, z czym kojarzy się jej moja rola w jej życiu. Piękna sprawa, ilekroć widzę jej czułości w stosunku do tej lali czuję dumę, dumę wynikającą z tego, że moje dziecko widzi we mnie taką matkę, jaką zawsze chciałam być.

Z Lubym jesteśmy na etapie pracy nad sobą, nad naszym związkiem. Robimy to z pomocą specjalisty, bo sami niewiele byliśmy w stanie zaradzić problemom, które chociaż miały rozmiar śnieżki to rozpędziły się do wielkości lawiny śnieżnej.