Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Dziecięca logika :-)

Realizuję postanowienia noworoczne. Oczywiście rozpoczynam od tych najprostszych i najprzyjemniejszych. I dzięki realizacji pkt. 8 ww. postanowień, po raz kolejny zauważam (zbyt często o tym zapominam), że tak naprawdę dziecięca logika i świat jest tak fenomenalnie prosty, że to dorośli powinni się od dzieci uczyć i byliby szczęśliwsi, jakby choć raz dziennie byli dzieckiem. Poza mężczyznami, którzy w większości są dużymi dziećmi i dodatkowego bodźcowania w tym zakresie nie potrzebują.

A zatem zgodnie pkt. 8. bawię się wieczorem z najmłodszą latoroślą w lekarza. Trzyletni doktor mnie bada, stuka i puka. Mikołaj przyniósł mu prawie profesjonalny zestaw lekarza. Na perkatym nosku czerwone okularki, w odstających uszkach żółte słuchawki. Dostałam ze trzy zastrzyki (swoją droga skąd o nich wie, skoro sam nigdy ich nie dostawał), zaliczyłam badanie kolana, uda i stopy.

-Jest Pani już zdrowa.

- Ale Panie Doktorze jeszcze brzuszek mnie boli i plecki.

- Ja nic nie poradzę – odpowiada z pełną powagą mały lekarz – bo ja nie jestem prawdziwym doktorem.

- Jak to nie jesteś prawdziwym doktorem? – się pytam.

- No nie jestem, bo ja puszczam bączki, a prawdziwy lekarz nie puszcza.

- Jak to?

- No normalnie.

Proste. Wystarczy przestać puszczać bączki i będzie się prawdziwym lekarzem. A do tego tylko niewzdymające jedzenie potrzebne J