Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Strach mnie

i dobrą myśl i modlitwą dla potrzebującej osoby slę :O) zaglądaj do mie ilekroć najdzie Cię ochota :O) a z Grzesiem zawsze wrto, tylko ja po 19stej nie jadam ( staram się) a ten mój mąż to mi takie niespodzianki czasem robi, że mi np. grzesia przyniesie i jak tu nie skusić sie:)pozdrawiam

Moim problemem jest depresja i nerwica lekowa, natomiast leczenie tylko pogorszylo moj stan, wiec samowolnie odstawilam farmaceutyki i odtruwam teraz moj organizm. Zaluje ze weszlam w to leczenie:( Obym mogla jeszcze kiedys wejsc w gleboka faze snu... Natomiast zoladek chyba wroca do siebie. Dlatego dzis nareszcie dieta i cwiczenia:) Pozdrawiam bardzo serdecznie i dziekuje za mily komentarz:)

za komentarzyk i zycze milego dnia rowniez zycze ci powodzenia w dietce in trzymie kciuki

nienapisze nic mądrego, bo nie wiem co... ale będę pamiętać o Niej

Dla Ciebie.. <img src="http://img211.imageshack.us/img211/6834/1001007oi4.jpg" border="0" alt="Image Hosted by ImageShack.us" />

Kochana. Jetsem z Tobą i z osobą potrzebującą. Niedawno sama koczowałam przy łóżku Ewelinki - teraz moja pomoc jest niepotrzebna, bo narazie pobyty w szpitalu są krótkie. Wiem co to strach o osobe bliską Współczuję Ci z całego serca. A co z Grażynką?! - Ją też pozdrawiam choć nie znam :)))

nie wątp, moje światełko poszybuje ku Niebu, a gdzie dwóch się modli...przecież wiesz!

krysiu...sama się zastanawiam co dla nas trudniejsze...chyba sama bezradnosc wobec losu może "zabić" człowieka a co dopiero wobec Woli Bożej...macie teraz trudny czas...ale i to trzeba unieść. Pytanie :ile ten człowiek zdoła unieśc przez swoje całe zycie zanim dojdzie do tej ostatniej chwili?...Byle nie bolało...bo koniec czeka kazdego z nas...chyba nie potrafiłabym oddać włąsnego zdrowia, więc jeśli czujesz podobnie to nie czuj się winna..masz swoje obowiązki i swoje zobowiązania wobec dzieci, którym jesteś potrzebna..zostaje Ci modlitwa, więc jeśli wierzysz w cuda to ódl się intensywnie...pozdrawiam...

bardzo Ci współczuję.. Sama jestem chora przewlekle i wiem, że takie rozmowy sa trudne dla obu stron. Będe się modlić o siłe dla tej Kobiety.. Bo teraz tego najbardziej jej potrzeba. A u mnie to co napisałam w nowej notce. Bez rewelacji. Mam mało czasu na vitalie, dlatego tak rzadko tu jestem. Co nie znaczy, ze o Was nie myslę :P Jak widać na moim suwaczku wcale nie jest tak super.. W końcu się otrząsnełam.. Trzeba brać się w garść póki nie jest za późno. Buziaki i miłego dnia.. w warszawie piękne słoneczko :* :)

i życze osóbce z którą zormawiałaś duzo siły i slonka w serduszku i Tobie zreszta też własnie tego życzę. Bądź wsparciem, promyczniek nadziei, choć ciężko uśmiechnij się czasem :O) buziolki

badzmy dobrej mysli :)

to odchodzenie, ten klimat choroby.......Najgorsza nasza bezsilność.Posyłam ciepłe myśli ku Tobie i Chorej.Życie jest okrutne, trudno się z tym pogodzić, ale z pewnością jest w tym jakiś sens, tylko my, ludzie, nie potrafimy go zrozumieć.....

Zawsze otaczam swoimi myslami tych ktorzy odeszli lub odchodza... Kazdego z nas czeka ta chwila pozegnania sie ze swiatem, a jakos trudno sie z tym pogodzic... Ze smiercia osob nam bliskich, nieznanych, nasza wlasna... Takie to trudne! Pozdrawiam bardzo cieplo...

juz pewnie jesteś po tej trudnej rozmowie, trzymaj się jestem blisko...

nos do góry dla tej osoby ważne jest że masz ochotę z nią rozmawiać :O) trzymam kciuki

bądż dzielna