Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Są zmiany

Chyba powoli zaczynam dostrzegać jaka byłam głupia…. tak, tak głupia!

Od kiedy dałam sobie na luz z dietą to poprawiła mi się przemiana materii i co najważniejsze w tym miesiącu okres zaczął się normalnie z pominięciem kilkudniowych plamień. Myślę, że ma to bardzo duży związek z ilością przyjmowanych kalorii! Im dłużej czytam Wasze jadłospisy tym bardziej przekonuję się, że jadłam za mało! Standardem były 2 kromki domowego chleba na śniadanie, a teraz jem 3 i nie tyję! Bez wyrzutów sumienia zjadam też domowe ciasto w niedzielę i  nie sprawdzam obsesyjnie ile kcal ma jedzona na śniadanie owsianka. Na śniadanie mogę wszystko - przecież zdążę to spalić. Z ćwiczeń co drugi dzień też jestem zadowolona - z jednej strony mięśnie mają czas odpocząć, a  z drugiej nie przyzwyczajają się tak do serwowanych im treningów. Kiedy skończy mi się okres zobaczymy czy waga się zmieniła.

W piątek zgodnie z planem byłam z koleżankami z pracy na pizzy, a potem w pubie. Na deser jadłam najlepsze lody kokosowe w życiu…. istna rozkosz dla podniebienia podana w połówce kokosa. Wróciłam do domu o 22, choć imprezka dopiero się rozkręcała. Z Mężem jeszcze wypiłam drinka (wcześniej wypiłam 2 lampki wina na początku spotkania, bo byłam samochodem), pogadaliśmy jak każdemu z nas minął dzień.... Z przerażeniem stwierdzam, że chyba najbardziej lubię spędzać czas z moim Mężem i córką. Wydaje mi się, że w tej codziennej gonitwie mamy tak mało czasu dla siebie, że celebruję każdy moment, który możemy spędzić razem. Nie wiem czy robi się ze mnie matka-polka, czy żona-polka…. w sumie mnie to za bardzo nie interesuje, bo takie życie mi odpowiada  Zamiast imprezowania wolę spędzać czas na ćwiczeniach, gotowaniu… na tym co naprawdę lubię. Nie lubię już zarywać nocy - chyba wyczerpałam już cały limit kiedy pracowałam na weselach. Moja przyjaciółka ponad rok temu wyprowadziła się za granicę (pewnie już nie wróci) i nasze kontakty są rzadsze, a też nie za bardzo lubię opowiadać wszystkim dookoła o swoim życiu, żeby na siłę szukać przyjaźni.  Chyba dziadzieję