Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Walka z krówką- kolejne starcie :D

Plan dnia wykonany z małymi odstępstwami: spowiadam się wszem i wobec: zjadłam loda- a teraz chcę pokutę  No cholera, bo się sól skończyła i...wiadomo. Ale już mówiłam, a może nie, że nie jem za dużo białka, bo nie mogę, a więc smietankowy mały...no musiałam, bo bym umarła tam przed tą lodziarnią...a to taki koszt, transport zwłok, te wszystkie formalności hahahaha, chciałam im wszystkim tego oszczędzić. Nie dałam rady, chyle czoła przed wszystkimi, którzy potrafią sobie odmawiać, ale ja przynajmniej raz w tygodniu loda muszę, bo...j.w.

U teściowej zjadłam maleńki paseczek taki 2cmx 6cm zapiekanki makaronowej z "pomysł na" i była...obłędna...ale...pozostałe posiłki wg planu z czego się cieszę.

Ale w domu czekolada krówka muczy w lodówce...Błagam, niech oni ją zjedzą już, bo dostanę szału...dobrze, że nie głaszczę tej lodówki. Ale zaglądam. Mąż już się zaśmiał, że chyba dokarmiam krówkę hahahaha (baaaaardzo śmieszne, doprawdy! ). Z mordem w oczach wlazłam na rower- dziś go nie znoszę- i pedałowałam, póki odechaciało mi się zupełnie słodkiego. Teraz siedzę z kawą i zastanawiam się nad tokiem myslenia naszych bliskich.

czy gdybym była uzależniona od narkotyków, to mój mąż  trzymałby w szafce kuchennej kokainę, a mama hodowała w ogródku maryśkę? Czy oni nie rozumieją, że to działa tak samo. Z tym, że używek stosować nie muszę, a jeść muszę, żeby żyć...czy oni nie rozumieją, że mechanizm jest ten sam? Tak, wiem..słodycze to nie koniecznie jedzenie potrzebne do życia. Niestety, mojemu łasuchowemu ego nijak to wytłumaczyć się nie da.