Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Poniedziałek

Hm, ja w młodości miałam bulimię więc nie za chętna też byłam szczególnie by spaść z wagi, tak w sensie, by myśleć nad tym, ale jakąś tam pracę przez lata wykonałam nad sobą, a tak to chodzę do dietetyczki by, jakby coś, ktoś miał pieczę nad tym co robię. Vitalia mnie bardzo motywuje, ale tu to co innego, a żywy człowiek gdzie mogę wysłowić się z tego co mnie dręczy na temat jedzenia to dla mnie bezcenne. Ja tak to rozwiązałam. Jeśli faktycznie męczą Cię różne myśli związane z jedzeniem i masz taką możliwość to można zawsze spróbować. Dietetycy/czki są różni, przez przypadek trafiłam na taką z jaką się dogaduję.

Po prostu czekaj na efekty i się nie nakręcaj,staraj się czymś zająć i nie myśl o jedzeniu a efekty same przyjdą.Trzymam paluchy:)))

A dlaczego uważasz, że to początki bulimii ? Masz inne objawy ? Nie poddawaj się, czasami efekty przychodzą później !:)

Może zbytnio skupiasz myśli na jedzeniu. Zajmij się czymś innym, bo człowiek jest sobie w stanie wmówić wiele rzeczy. Zjedz i idź zrobić coś co sprawia Ci przyjemność. Nie żyj tylko od posiłku do posiłku. Niech jedzenie będzie tylko dodatkiem do tego czym się zajmujesz i co lubisz robić.