Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Zły dzień

Ja mieszkałam przez 6 lat 450 km od obecnego miejsca zamieszkania wyjechaliśmy na południe za pracą).Kawał drogi .Wróciliśmy ,bo tęskniliśmy za rodziną,za wspomnieniami związanymi właśnie z tym miastem.Tu się urodziłam,tu chodziłam do szkoły ,to miasto ma i miało zawsze właściwy klimat.Osobiście uważam ,że to była najlepsza decyzja jaką podjęliśmy.W tamtym mieście nasi nowi znajomi znali się już jak łyse konie,chodzili razem do szkoły a my...zawsze czuliśmy się tam obco.Moja teściowa mi powtarzała,że zawsze są takie początki i jak znajdziemy przyjaciół to nam tęsknota minie Nie minęła,Wróciliśmy.

4 lata to już troszkę czasu moneli ,a ty dalej się do tego miejsca nie przyzwaczailas ,hmm a są tam jacyś sąsiedzi , może warto wyjść i poznać nowych sąsiadów , jeżeli to dom od męża to on powinien cie zapoznać ze sąsiadami powinien ich znać . .Ja od dzieciństwa mieszkałam na wsi wiec dla mnie to nie jest obce miejsce . Jak nie ma się znajomych to można się poczuć jak na odludziu .Trzymaj się i cierpliwości życzę .Pozdrawiam

ja mam to samo dokładnie tak samo... :(

Nie dołuj się!!! Wiem, że ciężko, bo tez przeprowadziłam sie do męża, ale w domu nie mieszkałam już wcześniej kilka lat, więc bardzo chciałam mieć swoje miejsce na ziemii. Też nikogo tu nie znalam, ale bardzo często spotykaliśmy się z męża znajomymi i w końcu stali sie też moimi. Trzymaj się i cierpliwości - kiedyś to poczujesz!!!

Hmm :)) Kiedyś powiesz .. Czas leczy rany zadane przez takie stany ... Moja powiedziała po 15 latach .hmm