Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
26.03.2011 - sobota

wrocilam pamietasz wyslalas mi wiadomosc co sie ze mna dzieje, dziekuje ci za to

i tak trzymaj skarbie!Tak jak napisałaś,działamy,działamy bo z samej gadki nic nam nie wyjdzie:).Ja też muszę się pozbierać do kupy i w końcu zacząć dzieło od początku bo jakoś taka rozmemłana byłam ostatnio.Płacę za plan,z którego nie korzystam,głupota i tyle. A z tymi naszymi chłopinami to już tak jest,że jak człowiek z nich czasem nie wyciągnie to nic z siebie nie wyduszą.Ważne,że próbujesz i siejesz to ziarenko porozumienia.Może i on zrozumie pewne rzeczy i się przełamie.Ze swojego doświadczenia mogę napisać tylko tyle,że trzeba mówić im jasno i wyraźnie o co nam chodzi i czasem powtarzać to parę razy,żeby coś zrozumieli i dotarło(ale i tak jak choć połowę z tego zrozumią to jest sukces:).Ja też dużo czasu i nerwów straciłam na tym,żeby"on" się domyślił ale skutki były opłakane wiec przeszłam na łopatologię i staram się mówić w miarę jasno o co mi chodzi.Wcześniej potrafiłam się obrażać na niego i nie odzywać parę dni, bo przecież powinien wiedzieć o co mi chodzi i się domyślić a teraz takich sytuacji już prawie nie ma.Oczywiście życie jest tylko życiem i raz jest z górki a raz pod górke ale razem łatwiej pchać ten syzyfowy kamień:)Buziaczki kochana i radości w sercu i na twarzy:)

będzie dobrze jak tylko wiosna u nas zagości na dobre! ja tez gonię pasek, bo mi zwiał!

miała tu dołki więc się nie przejmuj, ile razy ja pisałam że się za siebie biorę i nie mogłam się zebrać:) Trzymam kciuki będzie dobrze

ale tak bywa trzymaj się a choróbsko i kłopoty z mężem niech idą w siną dal

taki smutek przemawia za Twoimi wpisami...., ale przecież wreszcie musi zaświecić dla Ciebie słoneczko...uśmiechnij się Kochana, mam wrażenie ,że ciągle jesteś smutna i przygaszona.... zdrówka i radości życzę, pa,pa.