Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
nie o taką stabilizację mi chodzilo !

Oj, wiem, wiem, jak to jest z tym "niby tylko pół kilo". Kiedyś jedna mądra kobieta powiedziała coś w ten deseń: że dla tych "mniej obfitych" (z szacunkiem dla wszystkich) ten kilogram, dwa, pięć jest takim samym wyzwaniem, jak dla tych, którzy mają więcej ciała 15 kilo. Teraz może się narażę, ale u osób szczuplejszych kilogram, dwa jest bardziej widoczny niż u o osób obfitszych kilka kilogramów. No i doskonlae wiem, ze tej jeden wstrętny kilogram odkłada się zawsze tam, gdzie najbardziej go widać! A Ty sie poukładaj w czasie i pzrestrzeni, bo Cie gonię! Już nie chcę ważyc 10 kilo więcej niz Ty :-) A słój - oby spadł z tej półki ;P

Muszę u Ciebie bywać bo Twoje teksty poprawiają mi nastrój. Swoją drogą to trzeba mieć dużego pecha żeby w luterańskim kraju zgubić się na żydowskim cmentarzu, hi hi hi. Wracam lada chwila i zacznę pisać. Tymbardiej, że upasłam się jak prosiak i znowu hodze tylko w dresie i legginsach. Mnie też każdy nadmiar zbiera się na bebzolu. A wielka i gruba baba to już przegięcie. Pozdrówka

aaa buu... to niedobrze z tą Twoją wagą... ale to wina zimy... a co do fotki to dziękuję za uznanie... podpowiem Ci że tu dopiero jest ładna... co prawda nie tegoroczna ale... http://marrgo.flog.pl/wpis/2081024/w-gdansku-na-mariackiej-trzeci-raz-ci-go-nie-damo... zajrzyj :o))

Jestem zatem wzrostu psa stojącego na tylnych łapkach i u mnie też każdy kilogram widać w udach i w zadku, rozumiem Cię doskonale :)

dodałam poprzez linkowanie... co oni tu pozmieniali na boga..... ;)) jakas ty ciągle chudawa;))

Polecam moją metode, ja się nie waże, i nie mam zmartwień.

dobrze Jolu że widzisz od razu bo łatwiej wtedy to ogarnąć, a do piątku dużo może się zdarzyć:)

Ja Cię rozumiem! Ja też widzę różnicę po każdym kilogramie. Przyjdzie sezon rowerowy - odejdą kilgramy :-)

Nie ma się co stresować :)

trzeba rozdzierać szaty! lepiej rozdzierać szaty nad kilogramem niż być zaskoczonym 10-cioma kg

do piatku daleko , moze sie duzo wydarzyc

a poza tym bądz wyrozumiała dla siebie !!!! pamiętam jaka po rehabilitacji zawsze wykończona byłam !!!!!!

to i ja zdobędę się na odwagę i przesunę pasek w tą znienawidzoną stronę :((((( w sobotę

My Jolu mamy jednakowy problem z tym tyciem i chudnięciem ale jak patrzę, to Ty paseczek odchudzania masz bardziej wyśrubowany (53 kg) niż ja. Życzę wagi o jakiej marzysz, pozdrawiam.

Rozumiem Cię, w końcu przybyło Ci w parę tygodni 4 kg, a tyle to ja zyskałam przez 2 miesiące...doprawdy przykra sprawa...Pocieszające jest to, że Ty wciąż jesteś bardzo szczupła:)) a waga spuści z tonu, gdy i Ty się uspokoisz, przestaniesz się rehabilitować , itp... No i tego Ci życzę, stabilizacji na pożądanym poziomie;)) trzymam kciuki, ja swojego jaska z przodu już się pozbyłam, czyli można......

całkiem Cię rozumiem, obawiam się, że moja waga też mnie chce tak załatwić, muszę być czujna :) Buźka

Bedzie dobrze:):) Ja niestety genetycznie już mam taki problem ...że w mojej rodzince wszystkie kobitki ....mają problem z udami i brzuchami :(taki typ urody....dla mnie to koszmar :( miłego dnia i pozytywnego nastawienia :)