Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
gdy się smutki ...

no czasami smutki zaciągają nas nawet po teatralnego czy smietanę z cukrem.. ja już nie mam w domostwie prawie niczego co mogłoby podczas smutku mieć chęć ukojenia advuli.. prócz miodu.. ;-) czytając komentarz Reni nasunęło mi się, że może by Cię wciągnąć na członka... :D yyyy... że tak sprecyzuję... na członka Szparagów :-) jeśli oczywiście grupa się zgodzi, ale z tym chyba większego problemu nie będzie... tak sądzę :-) jeśli oczywiście chcesz :-)

Ten Baton Teatralny to chyba zemsta zgorzknialego cukiernika, hahaha! Taki baton, ktory sie wlasnie ze wzgledu na nazwe zabiera do teatru, zeby pociamkac, jak glod przycisnie, a on okazuje sie (niespodzianka!) niedobry... no a w teatrze pluc po katach nie wypada, hahaha!

dawno nie jadłam chleba ze śmietaną i cukrem! smak dzieciństwa - niekoniecznie o 4 nad ranem.

Szkoda że nie jesteś Szparagiem tym bardziej że wszyscy Cie znają lubią i cenią ,a tylko ja szczycę się że poznałam Cie osobiście i opowiadam jaką miłą i ciepłą osobą jesteś wbrew wizerunkowi na jaki czasami usiłujesz się kreować .

ech te wieczorne ochotki

To chociaż miałaś fajnie ze nic nie znalazłaś u mnie to byś dopiero miała wybór!!.Widzisz jak ja mam ciężko?

Przeczytałam u Lucki, że Jola czai się na słodkie myk to jej pamiętnika a tu słodko jak cholera. A myślałam, że tylko mnie dzisiaj tak rwie to słodkiego, a tu proszę i od razu człowiekowi lżej na duszy. Słodkiego wieczoru, ale już bez podżerania słodyczy:-)))

Kochana ja dzisiaj po obiedzie zjadłam 4 kromki chleba i do tego mały słoik dżemu truskawkowego , pozdrawiam

moje ostatnie obżarstwo - jogurt grecki ze słodkim kakao...bywa, trzeba przeżyć

To smak mojego dzieciństwa, bułeczka z masełkiem ekstra do tego. I cóż, dzieckiem chudym byłam. Sio smutki, sio!

a ja miałam nadzieję, że to był sen :))) Jak byłam dzieckiem, to robiłam sobie taką śmietanę ucieraną w kubeczku z kakao i cukrem, pycha! Buźka

Mnie od smietany bardziej kreca te wisnie:-)))

Jak mus, to mus!! A ja kiedyś, ach, ach, jak to było dawno!! kwaśną śmietanę kładłam łyżką ( no, bo była kwaśna!!) na chleb i posypywałam cukrem...cudo!! Rozumiem Cię doskonale, wcale nie potępiam, a raczej ..popieram ten sposób kojenia smutku:))

Wiesz co ja czasem też tak jem smietane, też z desperacji, bo u mnie zazwyczaj nie ma nic słodkiego ;-) Nawet lubie te smietane !!!