Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
'mogę Cię o coś prosić? nie pchaj się więcej na
taką dietę...'

Takie słowa jak w temacie usłyszałam od narzeczonego dziś rano. Później dodał, że nie może patrzeć jak cierpię...

Wczoraj miałam już dość. Ból głowy, ból zatok, ból oczu, słaba, zła, ssący, bolący żoładek... Koniec! Zamówiliśmy pizze i wciełam 3 kawałki. Jaka ja byłam szczęśliwa! Ale tylko przez chwilę, bo mój żoładek był w szoku! Kilka dni na organicznych śmieciachgłodowych a tu taka bomba?? Chciało mi się wymiotować, a nie mogłam. Narzeczony winka nalał na trawienie-byłam w stanie wypić może 3 łyki, potem to tylko herbata gorąca. Bałam się zasnąć. Na szczęscie rano było znacznie lepiej. A waga pokazała 74,6.

Nie żałuję, że rzuciłam tą dietę. Dietetyczka dała ja za darmo, a zapłaciłam tylko za badanie syna. Pisałam, że moje małe kochanie jest ubity dzieckiem? Ma przede wszystkim mięśnie :-) nie muszę martwić się o jego otłuszczenie.

Wracam do mojej starej diety i ruchu. I w nosie mam dietetyków jak tak ma to wyglądać.

Dziś piekę placek z brzoskwiniami. Miał być sernik, ale z kasą krucho. A na urodzinki bardzo chcę upiec narzeczonemu ciasto - to jest takie osobiste, takie od serca jak samemu się coś zrobi :-) 

Miłego dnia dziewczynki!