Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
nie byłam tu... zda się ...wieki!

Udało mi się w końcu schudnąć parę kg ale nie odbyło sie bez wspomagania, jest coś naprawdę dobrego, wpiszcie w google - jak pozbyć się tłuszczu sposób xxally

Mam lat prawie 38. Mój mąż odszedł na zawsze gdy miałam prawie 32. Wczesną wiosną. Zostałam ja i dwoje dzieci lat prawie 8 i prawie 3. Przeżyliśmy razem 15 lat. Dopiero w te święta, w tym roku mogę spokojnie je przeżyć, bez natrętnych myśli o nim, bez łez.... Żałoba u każdego trwa indywidualnie i myślę, że w zależności jak silne uczucia łączyły te osoby, jest łatwiej bądź trudniej... Musi Pani dać sobie czas, duuużo czasu. I słowa, że czas leczy rany są w jakims stopniu prawdziwe, ale dla każdego ten czas jest inny. Są smutne dni, samotne niedziele, puste święta... Przytulam z całego serca...

Helenko. może popatrz na to co było z innej strony. Kilkadziesiąt lat razem na dobre i złe, kilkadziesiąt lat wspólnych wspomnień. Pomyśl, ile kobiet na świecie miało tyle szczęśliwych lat razem? Nie za wiele. A do Ciebie los się przecież uśmiechnął, dał Ci szczęście we dwoje, o którym inne mogą tylko marzyć. Wspominaj wspólne dobre chwile, ale nie pytaj gdzie jesteś. Wiadomo gdzie, w niebie. Jego czas się wypełnił i musiał odejść. Twój jeszcze trwa i pozwala Ci cieszyć się życiem, światem, słońcem i wszystkim co piękne tutaj. Korzystaj z tego czasu, a kiedyś opowiesz o nim swojemu mężowi jak się spotkacie. Bo kiedyś będziecie znowu razem. Pozdrawiam serdecznie.