Zespół jelita drażliwego
W naszej praktyce coraz częściej spotykamy osoby borykające się z problemami jelitowymi.
Często pacjenci trafiają do naszych gabinetów jeszcze bez potwierdzonej przez lekarza diagnozy ZJD. Zwykle to właśnie dopiero podczas wnikliwego wywiadu, podczas którego pytamy o dolegliwości żołądkowo – jelitowe okazuje się, że to właśnie one stanowią istotny problem. Zazwyczaj diagnoza lekarza polega na ignorowaniu problemu lub złej diagnozie – pacjent wychodzi z zaleceniami diety łatwostrawnej lub receptą na leki przeciwbiegunkowe. Problem zazwyczaj nie ustępuje samoistnie, a wręcz nasila się w połączeniu ze stresem. Nie oznacza to oczywiście, że każdy przypadek to akurat zespół jelita drażliwego, nic z tych rzeczy. Do każdego przypadku trzeba podejść indywidualnie i odpowiedzialnie.
Zespół jelita drażliwego (irritable bowel syndrome– IBS) jest jedną z najczęstszych przyczyn konsultacji gastroenterologicznych. Szacunkowe dane wskazują, że nawet 20% ludności krajów rozwiniętych może borykać się z tym problemem. IBS częściej występuje u płci żeńskiej, niż męskiej, co przypuszczalnie może wskazywać na rolę hormonów żeńskich w rozwoju IBS.
Objawy kliniczne w zespołu jelita drażliwego opisywane są przez Kryteria Rzymskie III z 2006 r. jako nawracający ból lub dyskomfort w obrębie jamy brzusznej trwający przynajmniej 3 dni w miesiącu przez ostatni kwartał. Ponadto muszą być spełnione co najmniej 2 z 3 objawów dodatkowych, tj.: poprawa po wypróżnieniu, początek dolegliwości skojarzony ze zmianą rytmu wypróżnień i/lub ze zmianą wyglądu stolca.
Więcej:
