Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Córka marnotrawna

To mój niechlubny powrót. Zmęczona już jestem ciągłą walką sama ze sobą. Rano mówię sobie "dziś zero słodyczy" a tak koło trzeciej zaczynam ze sobą rozmowy: że tylko jedno ciasteczko, że tylko kostka czekolady (na szczęście gorzka), że wieczorem tylko plaster ananasa.... a co jest wieczorem to lepiej nie mówić. Totalna porażka. Za oknem leje, na kijki nie mogę chodzić a gimnastykować mi się samej nie chce. Aha, jestem w pracy, w Niemczech. Póki co przytyłam dwa kilo. Tylko się zastrzelić. Do domu jadę 5 grudnia a od 9 mam sanatorium w Kołobrzegu. I tu rodzi się myśl " po co zaczynać cokolwiek skoro i tak nie będę mogła trzymać diety od 9 do 30 grudnia". Nie lubię siebie teraz. Przedtem pomagało mi pisanie dziennika jedzenia. Może od jutra spróbować? Może to mnie powstrzyma?