Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Równia pochyła.

Wieści z placu boju nienajlepsze. waga coś około 85 kg, ale dziś może być wiecej bo jutro nadchodzi okres i jestem cała spuchnietą. Balon dosłownie, ale mam tak co miesiąc, więc powinnam się już do tego przyzwyczaić.

Nastrój mam jak widać nie najlepszy. Aktywność staram sie utrzymywać- i z tym nie jest źle. Wróciłam z tygodniowego wyjazdu w Tatry, który spedzałam na wielokilometrowych wędrówkach, wpinaczkach i na kondycję nie mogę narzekać.I to jest jedeny plus tej sytuacji. Już od dłuższego czasu czuję sie naprawdę grubo. Wieczne podjadanie i późniejsze poczucie winy maja na mnie destrukcyjny wpływ. Gdyby nie to, że w pracy od dłuższego czasu spokój to chyba popadłabym naprawdę w depresję. Swój wirtualny pamietnik prowadzę na Vitalii od 2009 i jak widać- jest to moja wieloletnia walka,zmagania, użalanie się- i efektu brak.

Tyle razy już było- "od teraz", "od pierwszego", "pd poniedziałku"...I jak zawsze to samo- nie daje rady.

Bogu dzieku za bluzki oversize- można sie pod nimi ukryć, ale spodnie? Mam tyle spodni w szafie, a jednak- większość z nich uwiera, ciśnie, nie dopina się...

Kiedyś jak zabeirałam się za odchudzanie czułam chęć, zapał, motywację. Teraz tego nie mam. Zobojetniało mi to i czuję sie nieszczęśliwa. Od zawsze otyłośc była moją barierą w realizacji planów...

Szukam motywacji, szukam pomocy...Może dietetyk? Ale nie znam się na tym za bardzo... Boję sie kosztów, a  z kasą jak to z kasą- raz jest a raz nie...

 Źle mi, oj źle.

To na tyle. Jutro pierwszy czerwiec. I co, znów "od pierwszego" ?

:(