Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Smutna i samotna

Nie chcę być do końca życia uwięziona w ciele z którego nie jestem zadowolona. No kurcze nie chcę! Tylko dlaczego zamiast wziąć się w garść ja tak łatwo odpuszczam? Przecież potrafię, potrafię się przyłożyć, ćwiczyć, jeść zdrowo. Każdy dzień nieuchronnie przybliża mnie do wakacji. Do tych wakacji, które  pierwszy raz miały być inne. Pierwszy raz miałam się nie odchudzać w wakacje tylko już być szczupłą. Ja się męczę już w swoim ciele, potrzebuję zmiany. CHCĘ ZMIANY. Tylko dlaczego jeden dzień potrafię patrzeć z optymizmem w przyszłość, a następnego dnia ta motywacja nagle znika i pocieszam się jedzeniem. To co jednego dnia nie przysparza mi zmartwień następnego staje się problemem na skalę światową.. W ogóle to jestem zmęczona.. Ile razy można zaczynać od nowa, od zera? Za każdym razem powtarzam sobie, że tym razem się uda.. I wychodzi jak zwykle. Ktoś może pomyśleć, że mi nie zależy, że widocznie nie chcę tak bardzo schudnąć..Ale ja chcę! Pragnę tego jak niczego innego! Tutaj nawet nie chodzi o ćwiczenia bo lubię ćwiczyć naprawdę, tutaj chodzi o to co dzieje się w mojej głowie, a ja zwyczajnie nie umiem sobie z tym poradzić.. Nie mam też niestety oparcia w nikim.:( To jest smutne, ale czuję się taka samotna. Wiem, że powinnam coś zmienić w swoim życiu. Najgorsze jest to, że przy znajomych ubieram maskę. Jestem szczęśliwa i radosna, ostatnio jak czułam się trochę smutna to się zdziwili "No jak kto Daria, kto jak kto, ale przecież ty nie miewasz złych dni, zawsze masz zaciesz, ze wszystkiego" Ale to nieprawda, często płaczę, gdy jestem sama w domu.. I brakuję mi żeby ktoś mnie przytulił i powiedział wszystko będzie dobrze, wszystko się ułoży, dasz radę.. W mamie też nie mam oparcia, to niestety smutne, ale tak jest. Przecież widzi, że coś się ze mną dzieje..że zamykam się w pokoju, że się objadam po czym na następny dzień stosuję restrykcyjną dietę..To dlaczego nie przyjdzie do mnie? I zwyczajnie nie powie, że mnie kocha i że sobie poradzimy?  Mam 19 lat, ale tak, potrzebuję wsparcia mamy...