Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Bieganie i biegunka : D

24 stycznia 2014

Wyszłam sobie pobiegać. Słoneczko świeciło, ptaszki poćwierkiwały, powietrze rześkie. Przez około pierwsze 4 km biegło się super : lekko, przyjemnie, szybciej niż zazwyczaj, poczułam się w świetnej formie. Pod koniec trasy tj. około 1 km do domu coś zaczęło mi się kotłować w brzuchu. Zatrzymałam się na chwilę, pomyślałam, że chwilę odpocznę i pomoże - nie pomogło. Skurcze się nasiliły i wtedy wiedziałam już,że to biegunka.

Ten ostatni kilometr był chyba najdłuższym kilometrem w moim życiu. Podążałam do domu chodem Roberta Korzeniowskiego.

Na szczęście udało mi się nie nawalić w dresy,choć na prawdę mało brakowało.

Teraz czuję się już w miarę ok. Wieczorem będzie standardowo Mel B.

Dodaj komentarz

domanika
6 kwietnia 2014, 14:05

hej! ja tez choruje na chondromalacje! chetnie wymienie sie doswiadczeniami i wrazeniami w tym temacie. pozdrawiam, Dominika
Monyyka
24 stycznia 2014, 18:27

Też się uśmiałam :D dobrze, że już jest ok :D
mscapricciossa
24 stycznia 2014, 18:27

:) poprawilas mi dzis humor
bambara
24 stycznia 2014, 18:21

Ojeeej, to jest straszne, też mnie dopadło takie cuś 2 x i się nauczyłam żeby nie jeść ze 2-4 h przed biegankiem :) ponoć to jest taki częsty problem biegaczy że jelitka się buntują a zwieracze ledwo wytrzymują :P
uki094
24 stycznia 2014, 18:06

Uśmiałam się nieźle. Ty biedaku!! ... Hehehehe
Agnes2602
24 stycznia 2014, 18:03

Ale mnie rozbawił Twój wpis. Kiedyś zjadłam owsiankę na śniadanko i po około godzinie poszłam biegać to też ledwo co ha ha ha.