Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Dzień 4! Jest ok.

Hej dziewczyny!

Wczoraj zaczęło się od lekkiego kryzysu, skończyło na tragedii. Zjadłam wieczorem loda czekoladowego i zapiekankę. Doszłam do wniosku, że jestem beznadziejna, ale.... dzisiaj obudziłam się z lepszym nastawieniem. Jakoś to słoneczko na mnie tak działa, że chcę mi się uśmiechać :D 

Zrobiłam 5 km z psem na spacerze rano. Zaliczyłam już też ćwiczenia areobowe, później mi się załączyło, że bym coś zjadła więc wsiadłam na rower żeby nie myśleć o jedzeniu. Pojechałam sobie do lasu. Przemyślałam sobie kilka spraw. Dotarło do mnie, że ja muszę osiągnąć swój cel bo jak tego nie zrobię, to ja nigdy nie będę szczęśliwa. Bo nie jestem. Czuje się jak więzień we własnym ciele. Nie chcę nim być. Chcę być wolna. Ta wolność od nikogo nie zależy tylko ode mnie. Nie mogę siedzieć z założonymi rękami i czekać aż coś się samo wydarzy. Czekałam zbyt długo i nic się nie zmieniło, więc zostało mi działanie. Gdy tak myślałam ile mogę osiągnąć to podświadomie zaczęłam szybciej pedałować-podobało mi się to. Jednak myślenie i odpowiednie nastawienie daje dużo. Nawet bardzo. Nie można o tym zapomnieć, myślmy cały czas o swoim celu, to nam da kopa do działania :)

Kto nie da rady?
Ktoś słaby!
Jesteś słaby?
Nie!
To jaki?
Silny!
Udowodnisz mi to?
Nie, SOBIE...