Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Nie tak miało być...

Przyleciał dziś A., nie zrobił mi niespodzianki. Zadzwonił i bardzo "oficjalnie" poinformował mnie o tym fakcie i poprosił żebyśmy się spotkali. Przyjechał do mnie, ale nie wszedł nawet na górę, poszliśmy się przejść. Powiedział mi, że nie wie ile jeszcze będzie musiał zostać u ojca i się nim zająć, nie wie czy w ogóle wróci do Polski itd. I najlepiej będzie jeśli się rozstaniemy teraz, że nie ma sensu tego przedłużać, ale zawsze będzie mnie miło wspominał, bla bla bla... No. 

To gorsze niż długotrwałe problemy w związku i burzliwe rozstanie. Nie mogę się na niego złościć bo o co? Że jest odpowiedzialny i wie co to poczucie obowiązku? Kto jak kto, ale ja akurat doskonale rozumiem decyzję. Jest mi tylko cholernie szkoda, że nie miało szans rozwinąć się to co było między nami. A w środku... czuję pustkę.

Dziś pierwszy dzień @, w związku z tym samopoczucie kiepskie. Z dietą ok. Godzina na rowerze.

Trzymajcie się Kochane. Buziaki.

Asia