Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Nowy Rok - nadal JA

Cześć,

wracam po krótkiej przerwie świątecznej i sylwestrowej do Was. Jakoś nie miałam głowy tutaj pisać, gorszy nastrój i kiepskie samopoczucie (kobiece dni) też dawały się we znaki. Po świętach, a 31.12.2017 r. waga wyniosła 72,5 kg - trochę mnie to zdruzgotało, bo były na wadze przyzwoite liczby, milsze dla oka, ale uznałam, że mam okres więc wiadomo jak jest z wagą, do tego na pewno doszedł niewielki bagaż po świętach (o ile nie jadłam dużo słodkiego i przekąsek, o tyle jadłam inaczej niż zazwyczaj i co innego niż zazwyczaj). Żołądek po końcówce roku doszedł do siebie i czuję, że jest w dobrej formie (ja po innym jedzeniu czuję pieczenie, dyskomfort i ociężałość - pewnie poniekąd działa tu psychosomatyka), dzisiaj jest w porządku i podoba mi się ten stan. Waga z dzisiaj 71,8 kg, ale czuję, że mam w sobie mimo wszystko dużo wody i jestem taka opuchnięta - myślę, że wiecie o co chodzi.

Co do postanowień to bardziej są to moje cele, bo drogę osiągnięcia znam, chęci też mam. Chciałabym zobaczyć na wadze tak dawno widziane 66 kg (a może mniej, bo nie wiem jak będę się czuła w taką wagą i jak będzie szło mi jej utrzymanie), nie chcę być na żadnej diecie, bo już to przerabiałam, chcę odżywiać się racjonalnie, zdrowo, mieć dobre nawyki żywieniowe, nie rozpaczać jak zjem kawałek pizzy czy jeśli w czasie kobiecych dni dojdą mi 1,5 kg. Chcę żyć i przeżywać momenty, a nie żyć i liczyć kcal - nie krytykuję tych, którzy liczą, nie mówię, że to złe. Mówię, że ja to przerabiałam i u mnie się nie sprawdziło, ale ... nie wykluczam - czas pokaże co dalej, przecież to ja decyduję czy chcę mniej ważyć i dlaczego.

Denerwują mnie powiedzenia "nowy rok - nowa ja" albo przekornie "nowy rok - stara ja". Ja mówię: nowy rok - nadal Ja, bo ode mnie zależy jaki będzie to rok. Ja chcę, aby mój był spokojny, z czasem na pracę, z czasem na wakacje, z czasem dla innych, z czasem dla siebie. Chcę żeby wszystko było na swoim miejscu, tak jak ja tego chcę. Nie jestem egoistką, bo nie jest egoistyczne życie w zgodzie z samą sobą, szanowanie i kochanie samej siebie, pozwalanie sobie na nowe, dobre rzeczy czy też odmawiane sobie czegoś. Prawda jest taka, że dopóki człowiek nie będzie dobry dla siebie, to ciężko być dobrym dla innych, ciężko być prawdziwym - to też moja własna obserwacja.

Pozdrawiam!