Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Totalne zmęczenie i czarna rozpacz.

Wspolczuje kochana!!!..nie wiem dlaczego starsi ludzie nie decyduja sie na dom spokojnej starosci;)...my nie chcielibysmy zeby nasze dzieci musialy sie nami opiekowac...rozmawialismy na ten temat ;)...oni maja swoje zycie i nie maja obowiazku opiekowac sie rodzicami...oczywiscie nie zapominajac o nich;)....nie oszukujmy sie nie jestes z mezem juz pierwszej mlodosci i tez chcielibyscie miec swoj spokoj i radosci z zycia;)...a rodzicow zawsze mozna odwiedzac w takim domu starosci...ale i wy byli byscie spokojniejsi ze maja calo dobowa opieke;)....wydaje mi sie ze dobrze o tym rozmawiac duzo wczesniej....ale w pl to taki temat tabu...i ludzie mysla ze kiedy proponuje sie rodzicom taki dom...to ich sie nie kocha...a w cale to nie jest prawda;)...my z pewnoscia duzo wczesniej znajdziemy sobie taki dom w ktorym chcieli bysmy spedzic spokojna starosc;) Pozdrowionka i duzo sily zycze;) geza

Współczuję i życzę siły. Jak czytałam twój ostatni wpis, to znowu zazdroszczę amerykańskiemu podejściu do starości, tego, że tam starsi ludzie nie uważają domu opieki za karę, a ich dzieci nie są obmawiane i posądzane o bezduszność. Polka musi być Siłaczką, musi wszystko sama, musi brać na bary, bo przecież powinna. Nikt nie myśli, że przebranie niemowlaka, to nie to samo co dorosłego, że po prostu sił może brakować, a psychika też siada, gdy widzisz cierpienie najbliższych, a sam już nie masz siły. Pracownik domu opieki ma godziny pracy, nie ma stosunku emocjonalnego, ma pomocników, a rodzina jest sama z tym problemem i to jest smutne. Dobrze, że próbujesz stawiać granice, że korzystasz z pomocy, to bardzo ważne dla twojego zdrowia i relacji z rodzicami, bo dzięki temu masz szansę na to by nie stali się tylko wielkim ciężarem, takim nie do udźwignięcia. Życzę dużo siły i zdrowia.

Dobrze że umiesz się trochę bronić. Musisz myśleć o sobie.

Doskonale rozumiem brak czasu i związane z tym zmęczenie. Współczuję sytuacji. Trzymaj się.

Gratuluję stanowczości. Bardzo. Trzymaj się mocno.

Trudno coś napisać..... trochę zabrzmi to brutalnie ale myślę, że dobrze zrobiłaś określając ojcu granicę pomiędzy corką a bezpłatną służąca......życzę dużo sił...przytulam

Współczuję całej sytuacji, nie wiem co mogę doradzić, ludzie na starość dziecinnieją i myślą że nadal sobie dobrze radzą, ojciec jak widać wykorzystuje sytuację, rozumiem Twoje rozgoryczenie i "niemoc", miałam ojca leżącego z małymi przerwami 12 lat z chorobą dwubiegunową, tamte lata odbiły mi się na zdrowiu, przechodząc to dzisiaj byłabym 100 razy mądrzejsze, życzę spokoju ducha i dużo sił, pozdrawiam

Współczuję.. trzymaj się

Nawet nie wiem jak to skomentować.... bardzo mi przykro :(