Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Zmęczona jestem na maxa.

Dziś aktywność solidna. Najpierw spacer szybkim tempem, bo wcale nie ciepło. Potem latino solo, ależ był czad! Wszyscy ( 1 facet) byliśmy spoceni jak myszy .Teraz nogi mnie bolą, ale cieszę się, że takie to było energetyczne.  Angielskiego nie było, odwołany, a wczoraj siedziałam nad tekstem o dietach i indeksie glikemicznym. Nic to , będzie na raz następny.  Dziś na obiad zrobiłam zapiekankę podobną do pasterskiej. Po prostu z resztek mięsa, z ziemniakami,  z kiszoną kapustą, z serem kozim. Wyszła smaczna, a ja mam luzy  w lodówce. Niedługo Boże Narodzenie , pomyślałam o takim cudzie:  zebrać przy stole wszystkich, także tych, którzy odeszli, Ależ by się działo! Niestety, to niemożliwe, żałuję, bo np.  mój syn poznałby dziadka od strony swego ojca.  Siedzę w fotelu, przede mną dwie zapalone świece, z płyty słychać utwory Nino Roty.  Mistrzowskie utwory.  Noc znów bezsenna , to myśli różne tak mnie rozstrajają. Na śniadanie mąż podał parówki, odmówiłam zjedzenia , bo i wygląd i smak był po prostu wstrętny. Rzadko bywa u nas coś takiego, okazuje się, że słusznie. Moja waga stoi, natomiast poziom cukru jest rewelacyjnie niski, to samo z ciśnieniem. Dziś zjadłam na II śniadanie gruszkę, przypomniał mi się smak tego owocu,  dawno nie jadłam. Była pyszna, a jest przecież bardzo zdrowa.