Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Dobra córka, dobra.

w Twoim wieku masz się relaksować a nie zapierniczać na 2 etaty. nie dziwię Ci sie, ze masz dość, tym bqrdziej, ze rodzice czasami wyprowadzają Cię z równowagi swoim zachowaniem. no cóz, mozesz jedynie popracować nad swoimi emocjami, znalezc czas na SUPER RELAKS, zebys nie czuła sie az tak stłamszona obowiązkami. raczej nie mozesz zmienić tej sytuacji to spróbuj zmienić swoje nastawienie. wiem, to trudne. poza tym taka gonitwa, stres i zapierdziel nie są dobre dla Twojego kręgosłupa. Ty dbasz o rodziców a o siebie powinnaś podwójnie. bądz POZYTYWNA mimo wszystko, spróbuj, poniewaz stres to prowokator wielu chorób. pozdrawiam :)

A tak odchodząc od tematu, co poleciłabyś w Gdyni do zobaczenia w weekend. Mój syn jedzie na konkurs i może się z nim wybiorę.

Myślę, że Ty doskonale radzisz sobie ze wszystkim, ale teraz nałożyło się zbyt wiele trudnych spraw naraz. Sama masz problem z zalanym mieszkaniem, a nikt oprócz męża Cię nie wspiera, a do tego zamiast skupić się na swoich kłopotach troszczysz się o swoich rodziców, którzy uważają to za oczywiste. Jesteś dobrym człowiekiem , który myśli o innych. Myślę, że masz dziś gorszy dzień, jutro będzie lepiej i poradzisz sobie ze wszystkimi kłopotami. ie odgrywaj się na mężu, bo właśnie on najbardziej Cię wspiera. Rozumiem Cię, bo też czasami różne problemy mnie przerastają i boli to, gdy inni myślą tylko o sobie. Postaraj się odpocząć, zrelaksować, a łatwiej poradzisz sobie z problemami. Pozdrawiam

Komentarz został usunięty

Nie będę Cię pocieszała, bo tego nie potrzebujesz. Ale napiszę, że Cię rozumiem, bo sama przez to przechodziłam. Wysiłek fizyczny i emocjonalny czasem nas wykańcza. Ale zawsze się cieszyłam, że jestem blisko rodziców, że to ja mogę im pomagać, że nie muszę prosić nikogo obcego, kto może nie tak się nimi zaopiekuje, kto będzie dla nich przykry, szorstki, zuchwały. Teraz może tego nie doceniasz, ale uwierz, że kiedyś będziesz wdzięczna za tolosowi. Bo by wystarczało, że mieszkałabyś gdzieś daleko, rodziców wziąć byś nie mogła, sama przeprowadzić się też nie. I codziennie przed snem byś płakała, że tobie dobrze, a co z nimi? Bo przecież nikt tak się nie zaopiekuje jak Ty. Tak jest świat ułożony, rodzice się starzeją. Ale każda z nas dużo im zawdzięcza- to że jesteś mądrą, wykształconą osobą nie wzięło się samo, musiałaś mieć przykład z domu. W gorszych chwilach pomyśl sobie o tych wszystkich dobrych rzeczach, które dostawałaś od taty, o tych ciepłych dłoniach mamy, gdy cię głaskała po głowie gdy upadłaś i stłukłaś kolano. Nie wszyscy tego doświadczyli. Mamy za co dziękować, choć mamy też prawo mówić otwarcie , że teraz jest bardzo trudno.

Babo jedna, przestań wreszcie narzekać : masz kasę i letni dom a syn cie nie obciąża, zero wrzeszczących wnuków. Chętnie podcierałabym mojego tatę w zamian za rade co teraz zrobić z tym fantem, który akurat mam i mamę,żeby mi powiedziała ,że wnuki to skarb a anie jarzmo.Sąsiad Cię zalał, trudno, bywa : wyschnie a ubezpieczenie pokryje straty. Lubie Cię czytać, ale wkurzasz tym wielkopańskim zadęciem, myślę,że wiesz o co chodzi , w końcu jesteś wykształcona :D.I dalej będę czytać jak mnie teraz nie zablokujesz .

żal mi Ciebie...tak się męczysz....dzielnie walczysz z trudnościami,sił Ci życzę..