Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Obłęd...

z tym nawałem zajęć. Wczoraj cały dzień w sądzie, przyszłam wypluta i odmóżdżona. A tak naprawdę połowę czasu przesiedzieliśmy. Pierwsza rozprawa , która miała być najdłuższą ( 400 stron dowodów, dostarczonych 19 sierpnia !!!!, a sprawa toczy się od 3 lat , dowody dotyczą lat 2017 -2019) odroczona do października. No i siedzieliśmy bezczynnie przez dwie godziny do następnej. W duchu klęłam na siebie, że nie wzięłam książki, ale zapomniałam i do tego nie wiem czego nawpychałam do torby, że była taka ciężka. Poza tym okazało się że sekretarka pozamieniała nam terminy rozpraw no i kobita mi rozwaliła plany na listopadowy wyjazd do Krakowa. Muszę pojechać później. Dobrze że sędzia wczoraj zajrzała do swojego kalendarza i nam powiedziała o jednym terminie  i zdziwienie, bo my mieliśmy inny termin wpisany na październik , zaczęło się sprawdzanie i okazało się, że zgadza się ( w dodatku u mnie, drugi ławnik miał inny termin wpisany) tylko jeden - wrześniowy termin. Ale sprawa tych posiedzeń ma być jeszcze wyjaśniana jak pani Renia wróci do pracy z urlopu. Poza tym wracając do domu poszłam wywołać zdjęcia - zdecydowałam że zostawię po sobie coś namacalnego. Niektórzy nie chcą oglądać zdjęć w laptopie , więc wydrukuję je. Przeglądałam kilka folderów sprzed trzech lat ( wtedy zaczęła się moja przygoda z fotografowaniem) i stwierdziłam że większości tych zdjęć bym dzisiaj tak nie zrobiła. Ale chcę je wydrukować ...żeby widzieć jak się zmieniało moje " widzenie" świata przez obiektyw. Ponieważ zdjęć będzie kilka tysięcy to wynegocjowałam z panem niższą cenę za odbitkę.  Dzisiaj mam panią do umycia okien, ale ona sobie będzie pracować a ja śmigam zrobić nastopne pazury. Jutro trochę luziku, tylko pójdę odebrać foty. Dzisiaj przyjadą rzeczy dla Kazika. Będzie oglądania .  Wczoraj kiedy wracałam do domu, trafiłam na początek wichury. Niebo zrobiło się granatowe i pierwsze podmuchy wiatru uderzyły, kiedy wychodziłam z parku. Aż dziw, że dolazłam te kilkaset metrów do domu bez żadnych szków ( w tym zwiania mnie z chodnika), bo przed snem czytałam , że wiatr powalił drzewo w parku koło mnie, w ogóle w Radomiu narobił szkód. Tymczasem porywam was na łono....natury, oczywiście 

Miłego dzionka, ahooooooooooooooooj !!!!