Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Śnieg pada, śnieg

pada....tak jak pisała Maratha....obłęd, wczoraj 25 C, wytapiałam sadło na lądowisku dla Chichohotamek a dzisiaj ...widzę przez okno prószący śnieg , a na  termometrze 1 C. Za to sny miałam cudne....nie tylko emocjonalnie ale i wizualnie. Byłam w Krakowie ...najeździłam się ...byłam w jakimś szpitalu, potem na basenie, gdzie robiono specjalnie duuuże fale, ciekawie mi się wśród nich pływało...brałam udział w półmaratonie!!!! ( ja , nienawidząca biegać) i całkiem dobrze mi szło...w ogóle to był jakiś półmaraton ekstremalny, biegliśmy po strasznym terenie, jakieś gruzy, dziury itd, w pewnym momencie dobiegliśmy do ogromnej dziury ...cholerstwo miało ze dwa piętra głębokości i wyglądało tak, jakbyśmy byli na piętrze budynku i jedyna droga to było zeskoczyć albo się cofnąć , panowie przede mną skakali , oczywiście lądowania wyglądały okropnie, nie miałam wyjścia, wiedziałam że skoczę tylko się zastanawiałam jak lądowac? na nogi? jak przeżyje takie lądowanie mój kręgosłup i kolana? na plecy odpada, bo dziura w kręgosłupie no i to urwane ramię , w końcu ruszyłam w dół i jakoś leciałam zsuwając się stopami po ścianie, przez co prędkość była niewielka i wylądowałam cało i zdrowo i wyścig zakończyłam w czołówce. Potem w Krakowie, jadąc tramwajem minęłam plac z fantastycznymi rzeźbami mężczyzn, koni i jakiś stworów...przepiękny i trafiłam do budynku, gdzie w bramie zobaczyłam przepiękne wejście do jakiejś hali ...witraże, metalowe wykuwane ażury , coś pięknego, weszłam do środka a tam...dziwy..na środku ogromne, kilkumetrowej wysokości choinki, wokół impreza ...kiedy spytałam co to , odpowiedziano mi że Lidl, ale na obrzeżach tej sali była masa drzwi i okazało się że za tymi drzwiami są pokoje hotelowe . Ale architektura mnie zachwyciła. Cudo. No to teraz was powlekę przez park ( żadna nowość prawda?) 

No to miłego, mimo wszystko, wtorku, ahoj