Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Zgodnie z obietnicą

padłam. I to po długiej walce z opadającymi powiekami ( czytaj sennymi) padłam tuż po 20. I spałam dzisiaj do 9, nawet nie słyszałam świerszczyków messengera, kiedy młodszy Paszczur meldował, że już są na lotnisku i wracają z Zielonego Przylądka do Szarego Lądka . Sny miałam przyjemne i jak zwykle ruchliwe i jak zwykle zmieniały się niczym w kalejdoskopie ...pojechałam do Wisły ( święto konia, że zapamiętałam wsenną nazwę miejscowości), chodziłam po piaszczystych ścieżkach jakiś wąwozów, nie wiem czy tam takowe są, bo jak już wiecie, tereny górskie to nie moja bajka i jeśli już tam trafiam to naprawdę na moment i muszę uciekać w trosce o całość mojego cennego czerepa. Po prostu nie moje ciśnienia. Ale wracając do snu, potem poszłam zażywać " solanki" miałam pietra przed moczeniem, pamiętając sanatoryjną przygodę z solanką. Ale tu było dziwacznie od samego początku . Witała nas " kąpielowa" prawdziwa herod baba i gabarytowo i zachowaniowo. Kazała się rozwlec do rosołu a potem zostałyśmy zapakowane do dziwacznych koryt ( tak to wyglądało bo było długie np. na 5 m i szerokie może na 1,5 ) w których mogłyśmy co najwyżej siedzieć i to zanurzone w wodzie do pasa . Do d...znaczy się chrzanu z taką terapią . Potem nie pamiętam co się działo ...ale następne co pamiętam to że znalazłam się w Krakowie z małżem i księciem Georgem ...i mój małż robił za niańkę. Byłam w szoku, że książątku nie towarzyszy tabun ochroniarzy a żeby było śmieszniej , Szczeżuja szła obok Georga nie trzymała go za rękę a tu ruchliwa ulica, krzyczę za nimi " weź go za rękę" a oni przeszli przez tę ulicę i zniknęli mi w jakimś zaułku, za cholerę nie mogłam ich znaleźć za to weszłam w " opary historii" , gdzie panowie przebrani w stroje z epoki młócili jakoweś zielsko i w powietrzu ciemno były od unoszących się pyłów roślinnych zaułek dosłownie okazał się mało że ślepy, to jeszcze urywał się w powietrzu ...po prostu miałam przed sobą jakieś schody poczerniałe ze starości, w dole widziałam pięknie oświetlony pokój ale nie mogłabym się do niego dostać, bo schody się urywały w połowie. Więc zawróciłam znowu do pyłu , przy okazji chwaląc panów za ich zaangażowanie w " epokową robotę" bo jeden z nich marudził że musi siedzieć w takim kurzu. A potem mnie obudził telefon od małża i już trzeba było wstawać, zresztą na zegarku zobaczyłam 9. Obejrzałam się dzisiaj w łazienkowym lustrze i wiecie co ...zapadło mi się sadło po bokach pępka ...nooooo serio...po prostu zrobiły mi się tam " aptymistyczne " dołeczki...cholerka, żeby mi teraz tak zsunęło się sadło znad pępka a to spod pępka podniosło do góry, to mój brzuch wyglądałby uroczo. Ale wszystko przede mną. Zaraz zjem śniadanie i pognam krążyć w rytmie muzyczki . Zaplanowałam popołudniowy zdjęciowy spacer, ale chyba nic z tego, bo właśnie się chmurzy, ale ja wciąż mam nadzieję, że te chmury rozejdą się po kościach.  W mediach pokazał się już jeden przekaz z sympozjum, lokalne radio wrzuciło trochę materiału " wdziękowego" i kilka zdjęć ...na jednym nawet jestem ja , a na drugim jedno z moich zdjęć . Niestety ze względu na RODO, nie wrzucę go , ale wrzucę wam zdjęcie z posympozyjnego posiłku w jednej z naszych restauracji ( lubię tam chodzić, mają smaczne jedzenie i fajny wystrój) zdjęcie oczywiście jest obdziabane a na głównym planie Mła i Długoręka, której co niektórzy nie widzieli przez weki ( zawartość weków do wyboru, ogórki, papryka albo i kapusta - ale ten obraz mógłby być mało czytelny) - zatem przed wami " piekielne siostrzyczki" 

ooooo....właśnie mi się pokazało, że pan wicekprezydent wrzucił na swój profil zdjęcie części moich fotek...no to wam pokażę 

zdjęcie nocnej alejki, wylądowało też na stronie radiowej . Ooo wychodzi słonko, więc śmigam jeść a potem wytrzęsę to co zjem (aaaaaaaa i to jest tajemnica dołków w brzuchu, po prostu pokarm mi się " kompresuje" ) . Miłej niedzieli wsiem. Ahoooj !!!