Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Chłodno

o jak miło, jak milutko,chłodniej 14 C, nie ma słonka , zjem śniadanie i śmigam na patyki, bo potem przydałoby się słonko żeby się pogrillować Waga już prawie o kilogram niższa ale wciąż za duża, zresztą u mnie wszystko ponad 80 kg będzie " za dużo" . Wczorajsze ciasto czekoladowe zamroziłam, żeby nie kusiło, zostawiłam tylko kawałek dla małża no i poczęstowałam Anię, jak przyjechała odbierać sernik. Nie mogła uwierzyć że połowa tego ciasta to ...cukinia . Dzisiaj w ramach rozsądku wywlekłam jelenia, niech się rozmraża, muszę wrócić do mięsa , echh jutro kupię jakąś rybkę, bo mam przecież co tygodniowe uzupełnianie lodówki. Jak obiecałam zrobiłam wczoraj wszystko ważyłam i wpisywałam ilość kalorii. Mam rację ...to dla mnie czynność katorżnicza, nienawidzę tego. Ale przyznam, że jak tak człowiek zważy sobie coś tam coś tam i zobaczy ile to kalorii, to można runąć, oczywiście jeśli ktoś się przejmuje kaloriami , czyli tymi wstrętnymi żyjątkami w naszej szafie, które nam potajemnie nocą zszywają ciuchy. Cholerka czytałam wczoraj fajny artykuł o odchudzaniu po 50 i tępa dzida , nie skopiowałam adresu strony, teraz go szukam i nie mogę znaleźć. Oślica dardanelska ze mnie. No nic...może jeszcze kiedyś na niego trafię. A tymczasem słuchając kochanych Groszków i róż Ewy Demarczyk, oddaję się rytuałowi śniadaniowemu a wam życzę pięknego dnia. Bye, bye...." masz takie oczy zielone, zielone jak....."