Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Jak bumerang

zgodnie z poranną obietnicą, powracam. Rano Endomondo mi łaskawie zameldowało jakim to wynikiem zakończyłam kwiecień 

o takim, jakbym tam jeszcze wpisała wszystkie wyprawy nanożne.... to by mi się kilometry ani chybi podwoiły a i sfajczonych kalorii by przybyło.  Dobrze że popełzłam na kijaszki po 10 bo niedawno mieliśmy kolejną, wiosenną burzę. Pierwsza była wczoraj. Lało że ho ho i dobrze...wczoraj sobie posadziłam lawendy , oczywiście w doniczkach ...bo podwórko w stanie tragicznym dzięki śmietnikowi małża, więc chociaż przed chałupą niech będzie namiastka kwietnika . Wczoraj wieczorem toczyłam bój z ....żądzą. Bestia owa przybrała postać galaretki ( nie wiem czy ananasowej, czy malinowej, jabłkowej tudzież cytrynowej) w czekoladzie , galaretki jak najbardziej leżą w szufladzie lodówki, i dalej mnie cholera kusić " chce ci się coś słodkiego" szepcze małpa ..." oj tak, tak chce mi się" odpowiadam zarazie..." no to idź, sięgnij do lodówki, tylko dwie zjesz" , " a gu...zik, nie zjem nic a nic" . Przycichła gadzina . Poszłam zrobiłam kubek herbaty imbirowej z pomarańczą i zapijałam nią kusicielkę. Ale galaretki niczym bolidy na torze formuły 1 śmigały mi po zwojach mózgowych i przed ócz mych błękito szarością.  Moje szczęście że nie jestem fanką sportów samochodowych. Zdzierżyłam. Żadna galaretka Ferrari ani inna Mc Laren nie da mi rady, nie, nie i jeszcze raz NIEEEEEEEEEE. Ostateczny bój stoczyłam koło 21 , udałam się tam gdzie król ale jak tylko podążałam to ten zaraz mi buczał " a jak wyjdziesz z łazienki to skręć do kuchni i weź cukiereczki tylko dwa, nic ci się nie stanie" . No ludzie trzymajta mnie ...jakby żądza była materialna to już byłaby zabita na śmierć. Przyznam że wracając do mojej prywatnej sali kinowej ...prawa stopa skręciła nieco w stronę kuchni, ale natychmiast siłą woli ją wyprostowałam i zamelinowałam się w pieluchach  gdzie w nagrodę obejrzałam sobie dwa odcinki Agentów NCIS a potem poszłam spać. I tym oto sposobem dzisiaj obudziłam się dumna i blada , nie szczędząc sobie słów pochwały za mój heroizm i bohaterstwo , wręczyłam sobie również wirtualny   i wypadałoby półkę przybić do ściany by tam ustawiać moje wytwory wyobraźni. Jedyną szkodę odniosło moje sadło....nie przybyło go ! I tym oto optymistycznym akcentem, życzę wam udanej końcówki pierwszej długiej majówki. Bye