Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
jestem popier...

Inaczej tego nie mozna okreslic.
Caly dzien sie jakos tam trzymalam,z trudem bo z trudem ale nic nie pisalam,az na wieczor mnie strzelilo i pisze mu czesc,jak leci...
i po co mi to bylo???
On pisal,bo pisal,ale chlodno,wygladalo to jakby nie bardzo juz chcial,nie pisal ze teskni,nie pisal ze mu smutno,nie pisal zostan.W pewnym momencie uswiadomilam sobie jego obojetnosc ,i mowie to ja w takim razie przejde sie na spcaer,pogoda ladna.
A on : smialo.
No super poprstu,o to tyle...
nawet nie pisal ze jedzie dzisiaj do londynu do swojego przyjaciela,nie pisal jak bylo u brata...smutno ehh
to byl moj najlepszy przyjaciel,mowilismy sobie wszystko a tu nagle takie cos:(
Stracilam partnera,przyjaciela,opiekuna. Nie dziwota ze ciezko mi sie podniesc.
Jutrow nocy jade do Wiednia do kolezanki,mam nadzieje ona mnie rozprostuje i wyjde jeszcze na ludzi.
pa dziewczeta!