Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
powrót córki marnotrwanej

Wróciłam, wróciła, wcale nie miałam zamiaru Was opuszczać, ale jak to w życiu bywa, czasem sprawia nam niespodzianki. Ojciec mój lat 87 zachorował (wiek uprawniał go do tego), częste wizyty u lekarza pierwszego konfliktu, badania itp, itd w końcu tracił przytomność, i po trzecim razie zdecydowałam się wezwać karetkę, szpital, R- ka czyli intensywna terapia, wszczepienie rozrusznika, powrót do zdrowia, rekonwalescencja, powrót do domu. Wszystko to działo się w okresie od sierpnia do dzisiaj. I nie myślcie, że ja z mężem nie dbaliśmy o staruszka, skąd regularne wizyty lekarza domowego, leki, analizy i diagnoza- stosownie do wieku. A potem szpital i okazało się, ze wcale nie było stosownie do wieku, tylko ....

W tym kołowrocie nie miałam głowy do odwiedzin do diety do kontaktu z Wami, tylko opieka nad ojcem, sobą i ślubnym, aby jakoś przetrwać ten trudny okres. Dzisiaj miałam iść z wizytą do lekarza domowego którego nazywam lekarzem pierwszego konfliktu, ale zdecydowałam, że nie będę darła kotów z tą panią, nie będę traciła nerwów, aby ona coś zrozumiała musiałaby być lekarzem respektującym  przysięgę Hipokratesa, ale nie jest a przysięgi chyba nie składała stawiajac diagnozę stosownie do wieku. Dzisiaj zmieniam lekarza jutro idę do nowego, co to zmieni, ? moze cośa może nic, zobaczymy! Wirem jedno, mój staruszek jest w domu, pod czułą opieką bliskich mu osób a skowyt jaki wydał po powroci i szloch jaki z niego wyszedł każdej córce rozdarł by serce, a lekarze? chyba bedę musiała nauczyc się więcej o bradykardii, rozruszniku, lekach a by móc popraw nie reagować na ewentualne wydarzenia, tylko ja sie pytam po co lekarzom 7 lat nauki, skoro pacjenci muszą sami znac sie lepiej na swoich chorobach? Oczywiście nie generalizuję, tylko opowiadam jedno zdarzenie, pewnie Wy macie ich również wiele, pozdrawiam

Życzę zdrowia Wam i Waszym bliskim do usłyszenia

babcia2