Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
sobota

Od kilku dni wspomagam się krysztalem gorskim na czakrach. Szczególnie wspieram i oczyszczam czakrę trzeciego oka i splotu słonecznego. To mi pomaga na stres i natłok myśli. Inna sprawa, że ja mam bardzo dużą bryłkę więc działa wyśmienicie. Przeżyję... Najgorsze już chyba za mną... Stres mi już nie dokucza i myśli też się uspokoiły. Wczoraj była medytacja z czarnymi kamieniami na czakrach. Ja mam turmaliny. One pochłaniaja wszystko co zle. Najlepiej uzywać je w czasie nowiu, a wczoraj był. Była też kąpiel w soli.

Wczoraj odwiedzil mnie Adrian. To mój syn. Dość dugo go nie widziałam i przez ten czas pilnie ćwiczył. Faktycznie sylwetkę sobie wyrobił. Od dziecka miał skłonność do otyłości. Teraz jest z siebie zadowolony, ale ćwiczyć będzie nadal. On lubi napakowane sywetki. 

Jem teraz około 600-700 kalorii, a co kilka dni 900. Od dziś znowu 100 więcej. Od poniedzialku wprowadzam już węglowodany. Będą kopytka, pierogi, pieczywo. Na razie waga skoczyła o pół kilo i moze skoczyć jeszcze drugie tyle. Myślę, że dojdę z kaloriami do 1200-1300. Tyle mi dość, bo ruchu mam mało i więcej mieć nie będę. Trochę trudno mi zachować rezim kaloryczny teraz, bo skoro juz po diecie i mogę jeść wszystko to mam na wszystko na raz ochotę. Czasem podjadam.

Dziś powinnam wyjść na dwór, bo trzeba posadzić resztę cebul, a pogoda kiepska. Jest też jeszcze usuwanie tego co przekwitło, ziół, zbędnych sumaków. Trzeba przyciąć forsycję...

Wczoraj dzwonił Sebastian z innego numeru telefonu. Nie chciałam z nim rozmawiać, ale spokój trochę straciłam...

Przyszla mi brzózka... Jest delikatna. Dziś ją posadzimy... To cenne drzewo. Ma właściwości i magiczne i lecznicze. Pomaga walczyć z reumatyzmem. Zwalcza koszmary, przynosi ulgę w depresji. Uczy wrażliwości. Dodaje intuicji. Ja mam zamiar wybrać się w poniedziałek po gałązki. Wlożę je pod materac i zobaczymy jak podziała...

***

wiatr jesienny

czułym szeptem niespiesznie budzi

uśpione uczucia

rozpływamy się w błogostanie

zaznaczając swoją obecność

to w najczulszych zakamarkach

to w ciszy nabrzmiałych ust

wchłaniam zapach twojej wilgotnej skóry

i mokrych marcinków

zanurzasz się we mnie a ja płonę

płynę wśród jęków

po chwili

rozkosz wybucha gejzerem

i odpływam z drżeniem zabierając z sobą

blask twoich oczu

o barwie dojrzałych kasztanów