Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
sobota

Zgadzam się z tym komentarzem. Okropnie egoistyczna postawa... Super, że chcesz zejść do zdrowej wagi, ale nie usprawiedliwia to kompletnego ignorowania potrzeb innych osób i narzucania chudemu facetowi zakazu zjedzenia w Święta sałatki, na którą ma ochotę. :/ W tym konkretnym przypadku to Ty prowokujesz i prowadzisz bezsensowną walkę.

No cóż... Wiem, że jesteś bardzo upartą osobą, więc nawet nie próbuję Cię do niczego przekonywać. ;) Ja, jako dorosła, samodzielna osoba, na miejscu Sebastiana bym sobie sama zrobiła tę sałatkę i nie pytała Cię o pozwolenie. ;P

Strasznie to egoistyczne... :/ Wolałabym spędzić Święta samotnie niż w takim rygorze.

Byle gość (że tak brzydko powiem) musi się dostosować, ale Święta spędzam z najbliższym, których kocham. Nie stosuję hierarchii, nie próbuję nimi rządzić, chcę żeby każdy czuł się swobodnie - jak u siebie w domu. Tak mi się kojarzy świąteczna atmosfera i bliskie relacje ogółem.

Oczekujesz zrozumienia nie okazując go najbliższym Ci osobom? Nie oceniam Cię, ale przyznam, że kompletnie nie rozumiem. Szacunek, zrozumienie, empatia - to działa wyłącznie wtedy, gdy jest obustronne. Rodzina mojego męża wie, że nie lubię tutejszej kuchni i zawsze, absolutnie zawsze przy okazji Świąt czy innych spotkań przygotowuje lub zamawia w cateringu coś specjalnie dla mnie. Bardzo to doceniam.

Można się dostosować, dopasować i podporządkować, pytanie tylko, jakimi uczuciami z racji tego będzie się darzyło osobę, która wywiera na nas taką presję. Ja wolę, jeśli ludzie czują się ze mną swobodnie, nie ustawiam nikogo po kątach i sama też nie pozwalam się ustawiać. Nawet jako dziecko miałam prawo do zdania i moi rodzice szanowali moje potrzeby. Choćby z tego względu nie potrafię sobie wyobrazić, że mogłoby być inaczej. Możesz sprawić Sebastianowi radość lub przykrość - wybierasz drugą opcję i to z bardzo błahego powodu. Mam nadzieję, że nie męczy Cię ta rozmowa. ;) Lubię podyskutować z osobami o odmiennych poglądach.

No to chyba jednak nie do końca chodzi o sałatkę, może to jakiś symbol walki o pozycję w stadzie? :p Wiesz, jak też nie lubię tego typu mężczyzn. Mój mąż jest totalnie bezkonfliktowy, bardzo łagodny i spokojny - polubiłabyś go! :D Nie jestem typem kobiety uległej, ale jeśli jemu na czymś zależy, np. na pójściu ze mną do kina na film nie w moim guście, to bez większego problemu to robię. Raz że on w pełni na to zasługuje, a dwa że nie chciałabym zachwiać zdrowej równowagi w związku. Nie lubię tracić czasu i energii na wykłócanie się o pierdoły, więc sobie nie wyobrażam kłótni o sałatkę, ale jeśli Ty uważasz, że warto - to powodzenia! :D

Chyba faktycznie po prostu do siebie nie pasujecie, ale jednak z jakichś powodów plusów jest więcej niż minusów skoro wciąż się siebie trzymacie. :)

Najważniejsze żeby działać w zgodzie ze sobą. Jeśli czujesz, że ta relacja ma sens i jest po coś, to nikomu nic do tego. Ja bym pewnie odpuściła, bo ponad wszystko cenię sobie święty spokój i komfort własny. ;)

Pozostaje więc życzyć Ci dużo siły. :) Dziękuję za ciekawą wymianę zdań i wracam do swoich obowiązków. ;)

https://vitalia.pl/sernik-smile.html

Ja bym i tak pozmieniała tam składniki. Zamiast cukru - erytrytol, zamiast kupnych ciastek na spód- upieklabym sama ciasteczka owsiane lub nawet zrezygnowałabym ze spodu. Itp, itd...zamiast mrówek na wierzch - jakąś mniej kaloryczna polewa. Ale baza przepisu, czyli sernik ze słonecznika bardzo mi się podoba.

Dziś masz do dyspozycji tyle zdrowych przepisów na ciasta i ciasteczka, że naprawdę można przebierać i wybierać :))) jeść i nie tyć ;)))