Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Piątek

Dziś zupa ze śledzi, zupa z bobu i warzyw makaronem z amarantusa, zupa z topinamburu. Spadek łącznie  od początku o  około 1,5 kg. Strasznie się cieszę. Nawet jeśli to tylko woda. Teraz dalej i oby jak najszybciej od 100 jak najdalej uciec. Moje marzenie to 89 kg. To taki pierwszy próg, który bardzo mnie ucieszy. W grupie na facebooku są osoby, które chudną po 50, 60 kg w rok lub trochę dłużej. Ostatnio zdjęcia pokazała kobieta sporo po sześćdziesiątce, która schudła w niecały rok ponad 20 kg. Też tak chcę. Jakby to było wspaniale gdybym mogła z większa lekkością się poruszać. Nie wiem jednak czy moje problemy z poruszaniem to wina otyłości czy chorych kości i stawów. Kości i stawy mnie bolą i to się raczej nie zmieni nawet wtedy gdybym schudła, bo młodsza przez to nie będę. Swoją droga ostatnio mam więcej energii co mnie cieszy.:) 

Był też post o wyglądzie skóry po utracie dużej ilości kilogramów. Szczerze mówiąc nie zastanawiałam się nad wyglądem. Dbać o skórę nie będę jakoś specjalnie. Nie będzie masaży, szczotkowania, specjalnych kremów, ćwiczeń i tym podobnych zabiegów. Będzie co los da, czyli taki wygląd jak można uzyskać po kąpieli w olejku lub soli lub pianie i balsamach naturalnych lub olejkach i czasem peelingach z solą lub cukrem. Moje kosmetyki maja przede wszystkim pachnieć, a cudów nie musza obiecywać. Bardziej wierze w aromatoterapie niż w to, że kosmetyk z pięćdziesięciolatki zrobi trzydziestkę.  Ze swoją urodą się już pożegnałam. Teraz dla mnie tylko zdrowie i sprawność mają znaczenie. W tym momencie nawet sobie nie wyobrażam jak bym wyglądała gdybym z 40 kg zrzuciła... Mini do pół uda ani krótkich, wystrzępionych szortów i tak już przecież nie założę.