Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Nadal czuję się gruba....

Tak cały czas to samo. Wchodze na wagę i widzę liczbę na wyświetlaczu i cały czas to samo "za dużo!" Czuję się gotowa do końca życia jeść tak jak jem nie chodze głodna, czasami jem słodycze, baaardzo rzadko jem smażone potrawy ale jakoś za nimi nie tęsknię ogólnie moją dietę uznaję za odpowiednią no i najważniejsze że nie jestem głodna i mam dużo energii ale marzę o momencie w którym wejde na wage i powiem "jest ok", gdy stanę przed lustrem i pomysle że wyglądam na prawdę dobrze. Chcę żeby mój facet był dumny że ma taką kobiete jak ja. Chcę być piękna i mega seksowna i nie wstydzić się swojego ciała. 

Widzę jakie postępy poczyniłam widze różnicę w moim ciele, ale jak sobie przypominam że nie jestem nawet w połowie mojej walki to średnio jestem szczęśliwa. Nie mogę znieśc tego że zapuściłam się do takiego stopnia że zmiania mojego wyglądu zajmuje aż tyle czasu w czerwcu będzie pół roku jak walcze o swoje ciało. A przecież w czerwcu też nie będę w polowie czyli moja metamorfoza zajmie ponad rok. Tyle czasu!!! Jestem taka niecierpliwa. Zdecydowana ale niecierpliwa. Mam nadzieję że za następne pół roku na prawdę spodobam się sobie. Bo to będzie straszne jeśli będę walczyć rok i nie będę usatysfakcjonowana.

Nie zrozumcie mnie źle to nie jest negatywny wpis bo ja sie nie załamuję ja po prostu nie moge się doczekac momentu kiedy będę na prawde szczupła i zadowolona z tego co osiągnęłam. Teraz też widzę że jest dużo lepiej, ale jednak baaaaaaardzo długa droga przede mną.

Także spokojnie ja się nie poddaję biegnę dalej do celu, no i kiedyś go osiągnę.