Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Tak było kiedyś, a tak jest dzisiaj (zdjęcia).

Trochę mnie tu nie było, ale trzymam się dzielnie.

Mam za sobą test i rozmowę kwalifikacyjną, teraz czekam na telefon. Ale wszystko wskazuje na to, że moje wielkie marzenie się spełni.. :D Ostatni czas był właśnie przez to intensywny, stąd moja nieobecność. No i utrudniony dostęp do internetu.

Na odstresowanie po rozmowie, poszłam do centrum handlowego. Kupiłam sobie trochę fajnych ciuszków. Nic tak nie poprawia humoru, jak zakupy, szczególnie wtedy, gdy w końcu po tak długim czasie można kupić ubrania zupełnie, ale to zupełnie bezproblemowo! :D

Jeśli chodzi o górę garderoby i sukienki, mogę smiało kupować rozmiar 40 lub 42. Kiedyś było to 48, w najlepszym przypadku 46.

Spodnie za to kupiłam w rozmiarze 44. Moje stare to... 52...

Cyknęłam sobie nawet głupie zdjęcie w rajtach w przymierzalni, a co :D Apetyt rosnie w miarę jedzenia, więc kiedy tak patrzę na swoje ręce, a szczególnie dłonie, to nadal są grubaśne. No ale kurczę, wszystko stopniowo. Kiedyś przy mojej obecnej wadze miałam drobniejszą górę i masywniejszy dół, teraz jest odwrotnie. A i koszula nie za bardzo mnie wyszczupla. :D

Przypomniałam sobie, jak to było wejść do przymierzalni kilka miesięcy temu, z wagą 122 kg. Widok był przerażający... Teraz zobaczyłam się w pełnej okazałości i nie mogłam się napatrzeć. Przede mną jeszcze daleka droga. I wiem, że lustra w H&M jakoś wyszczuplają, ale gdzieś podział się wielki, obwisly brzuch. Podziały się gdzieś napompowane uda...

I ten widok:

Już w niczym nie przypomina tego (kiedy palcami u stóp nie mogłam dotkąć podłogi..)

Jaki ten:

Tego:

Jest jeszcze dużo do zrobienia, ale to najprzyjemniejsza część tej całej drogi.