Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Szczęśliwa....

Witajcie ;*
Od ostatnich wpisów ostro dałam czadu z dietą i ćwiczeniami. Nie chodzi mi o to, że się głodziłam, ale nie pozwalałam sobie na najmniejsze choćby odstępstwa oraz dobijałam do godziny na orbitreku, a potem wykonywałam ćwiczenia, takie dywanowe i efekt jest !!!
1,8 kg mniej, bodajże od 9 stycznia :)


hurra!

Ciężka praca i wyrzeczenia = sukces :)
Jest jeszcze tyle przede mną, tak długa droga... Ale mimo to, nareszcie mogę stwierdzić, że chyba polubiłam siebie. Nawet mama moja twierdzi, że jestem zupełnie inną osobą, że wraz z tymi wszystkimi kilogramami, zniknęła gdzieś zakompleksiona Weronika, znudzona życiem, załamana swoim wyglądem, jednocześnie nie robiąca nic by to zmienić.
Nadal się krępuję swojego ciała, mam problem ze znalezieniem ubrań, ale patrzę w lustro i stwierdzam, że już prawie w niczym nie przypominam dawnej siebie. Chce mi się dosłownie płakać gdy teraz to piszę, nie śmiejcie się, to dla mnie ważne strasznie. Jestem przeogromnie szczęśliwa, że to wszystko się zmieniło.
Podjęłam decyzję, zakreśliłam zasady mojego odchudzania, wdrożyłam je w życie i o to siedzę tutaj o wiele lżejsza i o wiele szczuplejsza.
Jeszcze raz podkreślam, że jeszcze jest tak wiele do zrobienia, ale jestem tak szczęśliwa, chociażby z tego że moja waga to dwie cyferki a nie znienawidzone trzy!
Jednocześnie wiem, że nie mogę zaprzestać, bo wystarczy chwila nieuwagi, by to wszystko zaprzepaścić... chwila zapomnienia... NIE DAM SIĘ. Ostatnie dni pokazały mi, że jeśli się maksymalnie staram, widzę efekty na wadze.
Pozdrawiam Was kochane. Muszę się uczyć niestety dzisiaj, bo jutro czekają mnie dwa kolokwia ;(
;***