Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Ciastka w kratkę bez Syrenki

Wydawało mi się, że mogę balować w nieskończoność.

Niestety, nie.

We wtorek późnym wieczorem zdechłam. Po 5 dobach intensywności i balangowania.

Po kolacji na promie i zakupach na wolnym cle - spałam wszędzie, w każdej pozycji i w każdej chwili. Bezwolnie przenosząc się z samochodu do hotelu i z hotelu do samochodu. Z samochodu do przydrożnego wc i z powrotem. Z samochodu do domu, wypakowałam i użyłam tylko szczotkę zębową i znowu sen. Konieczna regeneracja.

Cholewka, a kiedyś mogłam balować 2 tygodnie i wyglądać wciąż żwawo. I promiennie.

Poniedziałek.

Kobenhagen.

Router 04 wokół Kopenhagi. Pilotuję volvo tylko z mapą samochodową całej Danii. Chcę objechać całe miasto i od północy trafić prosto do panienki z ogonem. Ale bez dokładnej mapy trudno. Ale na czuja w obcym kraju trudno. Coraz bardziej niepewna. I jeszcze ten dziwaczny język.....

Kazałam się zatrzymać przy najbliższym centrum handlowym i wszystkim udać się na poszukiwanie planu miasta z suburbiami. Znaleźli. Wiecie, zabrakło mi pewności siebie na 1100 metrów przed właściwym zjazdem. Hehe. Gdybyśmy jeszcze ten kilometr przejechali?

Rodzinę zaprowadziłam na Kirke Kastellet. Szara czapla w środku miasta. Młodziaki poszły oglądać to Kirke i czarny wiatrak, a ja Pana i Władcę zaciągnęłam do Małej Syrenki.

Jedna z moich ulubionych postaci z bajek. Walczyła, oddała wszystko i przegrała. Ale nie do końca. Bo wciąż żyje w mojej głowie, w myślach tysięcy dzieci i dorosłych. I dodatkowo romantyczna historia tego piwowara, co pomnik ufundował.

Dochodzimy na miejsce. Wiatr urywa głowy, chmury pędzą. Z daleka widać telebim. Nie wytrzymuję. Zostawiam faceta i biegnę.

I DUPA !!! NIE MA MAŁEJ SYRENKI !!!!

Tabliczka uprzejmie i we wszystkich możliwych barbarzyńskich językach informuje, że Syrenka jest w Szanghaju na wystawie światowej, nawet odnośne zdjęcie jest. I że wróci w listopadzie 2010.

Wiecie, jak się odczuwa cios prosto w mostek, w splot słoneczny, w serce? Boli, po prostu boli, mokre oczy, mokry nos, łzy i zaparty dech. Przecież miała tu być i na mnie czekać !!!

I co zrobiła Mądra Jola ? Nie ma syrenki ? Nie ma ?! To zaraz będzie!

Nogi zamoczywszy tylko odrobinę wylazłam na kamień koło_kamienia_syrenkowego. Syrenkowy kamień, to ten z białymi literkami. Upozowałam się i kazałam sobie zdjęcia cykać. Cykał Pan i Władca. Cykali japońscy turyści. Cykało ze 20 osób. Brawa dostałam i śmiechy i gratulacje.

Sama się śmiałam

Kobenhagen ciąg dalszy

Korki rowerowe, parkingi rowerowe. PIĘTROWE parkingi rowerowe. Przepisy drogowe dające większe uprawnienia rowerzystom niż samochodom. Korki samochodowe w centrum. Wszyscy się tak sztywno trzymają przepisów. Nawet ten durny Duńczyk, co se kupił czerwone najnowsze ferrari. W zabudowanym od 50 do 80, na autostradach do 130. To gdzie on sobie pojeździ ???? Na co mu ten śmigły czerwony wózek ??

Co najwyżej się pościga na sprytność, jak z naszym srebrnym volvem. Kto sprawniej przemknie ruchem konika szachowego między dwoma zapchanymi pasami od świateł do świateł. Fajna zabawa!!! Pan i Władca oraz synek rechotali, gdy nasza turbina gwizdała. Tamten trabnął zwycięsko, gdy w końcu był pierwszy. A jak skręcał, to oboma kciukami podziękował za zabawę.

Ikea.

Skandal!!!! Wszystko 3 razy tańsze!!!!! Albo i więcej! Nabyłam marmurowy moździerz, który chodził za mną ponad 3 lata i wciąż był za drogi. I teraz zamiast prawie 70m zł zapłaciłam około 20. Dla córczęcia kupiliśmy regał, zapłacone (w koronach) niecałe 70 zł. W polskiej Ikei ten sam regał kosztuje 300 zł. Naprawdę, skandal.

A potem, na tym ikeowym parkingu, się pokłóciliśmy.  Wszyscy ze wszystkimi. Zawinił chyba wiatr i deszcz. I ciśnienie. 4 osoby, każda chce/mówi co innego. I wszyscy na siebie wściekle warczą. I nie ma kolejności dziobania. Częściowo wygrałam, bo zgarnęłam wszystkie mapy i plany i atlasy i kazałam im się słuchać, przynajmniej dopóki nie dojedziemy. Rozsadek wygrał, ale warczeli wszyscy.

Jak dojechaliśmy, no cóż, jestem pilotem doskonałym, nie potrafię się zgubić, to się odęłam. ODĘŁAM! Obrażona i nos do góry. Zawinęłam w chusty, szale, kaptury i sobie poszłam. Pochodzić po nieznajomym, nieznanym mieście. W zacinającym deszczu.

Po godzinie złość wyparowała. Ze mnie.

Synek też chodził po okolicach. Moja krew!

Pan i Władca z córczęciem składali regał. Za pomocą tłuczka od mojego moździerza i pilniczka do paznokci. Złożyli. Gdy sapali i nad pilniczkiem mamrotali inwektywy - to z nich tez złość zeszła

Impreza studencka międzynarodowa udana. Synek, gdy córczęcie powiadomiło imprezę, że właśnie skończył 26 lat - to usłyszał międzynarodowe "sto lat". Od rodaków. Od Litwinów dwóch. Od Wietnamczyków. Od Węgierki. Od Chińczyków. I to międzynarodowe, co Marylin Monroe śpiewała Kennedyemu w sukni z brylantami.

Wtorek

Przedpołudniem wszyscy zdychali. Poimprezowo.

Poza mną. Ja nie mogłam. Ja ustawiałam córczęcy i synkowy laptopy do współpracy z sieciami niezabezpieczonymi.

Do Kopenhagi. Ha! Z tym planem wczoraj zakupionym to ja mogę zaparkować w dowolnym miejscu!

Starówka, dzielnica łacińska, najstarsza wieża astronomiczna w Europie. Stara biblioteka. Piętrowe parkingi rowerowe. Wróciliśmy doładować postojowe. Dzieciątka poszły do Czarnego Diamentu i do Christiany. A my znów starówka.

I nagle?.!..?

Nie wierzę oczom!!!! Nie wierzę nozdrzom!!!

Jak to możliwe ????

CIASTKA W KRATKĘ!!!!

11 lat temu, 10 też... odwoziłam młodziutkie córczęcie na zajęcia do Pałacu Młodzieży i samotnie błąkałam się po Śródmieściu 3 godziny. Odnalazłam wtedy stare miejsca znane z hipisowskiej młodości. Odkryłam miejsca inne, sklepy, pierwsze wtedy kawiarenki internetowe. I odkryłam ciastka w kratkę. W podziemiach Centralnego.

Lepsze niż sex!!!!! Pyszniejsze niż sex!!

Maszyna do gofrów, ale ciasto inne, z większą ilością cukru, bardziej drożdżowe niż piaskowe. Owalne kulki wielkości kaczego jaja kładzie się na gofrową maszynkę. I wychodzi z tego ciasto miększe niż gofr, nie tak sztywne. Z cukrem zamienionym w karmel. Pachnące wniebogłosy.

Wtedy, lata temu, kupowałam 10 sztuk. Zjadałyśmy z córką 4 w autobusie do domu, potem resztę wszyscy. Jakoś tak się zdarzało, że ja zjadałam co najmniej 3. Bywało, że 5. Bez niczego, bez kremu, bez posypek, bez owoców. Czysty smak karmelu i drożdży i czysta podniebienna rozkosz.  ( I jedna z przyczyn mojej wielkości cielesnej)

Potem z sześciu punktów ciastkowych na Centralnym zostały dwa. Potem już mi tam było nie po drodze. W zeszłe wakacje szukałam specjalnie. Już nie było.

I teraz nagle nos mi zaatakował TEN zapach. TEN SAM!!! Jestem na Stroget i kręcę się jak pies za ogonem. Skąd to leci???? Przypomniał mi sms od córki sprzed miesiąca. Że ona je odnalazła, te ciastka z dzieciństwa zapamiętane, właśnie gdzieś tu! Więc teraz ja też odnalazłam.

Nabyłam dwa. Tragicznie parząc sobie wargi i jęzor jadłam o obu rąk jednocześnie. Nawet nie próbowałam pohamowywać chciwości i żarłoczności. Jadłam i się śmiałam. Pożerałam gorące kęsy. Czkawki w końcu dostałam z łapczywości...

A gdy po zwiedzaniu już do samochodu wracaliśmy, to kupiłam sobie jeszcze jedno ciastko. Ukochane ciasteczko w najsmaczniejszą krateczkę -  i to już powolutku i elegancko skubałam.

Zapomniałam, jaki człowiek może być szczęśliwy, gdy się naje ukochanego pożywienia.

A potem, po dojechaniu na prom, po sałatce z sałaty i krewetek i po kawałku dorsza, z którego pracowicie zdzierałam panierkę, po kupnie kosmetyku i po zakupach wolnocłowych - padłam.

Odżyłam dziś w południe, po przespaniu ponad 20 godzin - w samochodzie, w hotelu w Słupsku i trochę we własnym łóżku.

Waga dzisiejsza poranna 57,6.

Nie będę załamywać rąk.

Wyjazd był bardzo...... smaczny.