Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Upublicznianie wagi

Jak wszyscy, to wszyscy, ja też.

Wolałabym jutro, bo będzie lepiej. Na pewno.

Dziś jest 57,4. Czyli górna granica wahania nienaruszona.

Po raz pierwszy nie pamiętam od kiedy - po świętach nie mam wyrzutów sumienia i samo-wstydu. Dzięki Wam. Dzięki vitalii. I dzięki zmianom, jakie zrobiły mi się w głowie w Waszym towarzystwie.

Sikam na potęgę. Wysikuję komórki fatowe. Z radością i satysfakcją!

Podtykam synkowi i Panu i Władcy do zniszczenia, pożarcia - wroga z parapetu. Bo tam w kryształowej kołysce zostały jeszcze śliwki w czekoladzie, nałęczowskie, kuszą zapachem i szelestem papierków. Wczoraj w dzień skusiły mnie efektywnie. Wczoraj wieczorem już nie, bo byłam jak skała, głazica, niewzruszona. Facetom skomlące śliwunie zaniosłam.

Jeszcze sałatka. Ale to się wspólnym rodzinnym wysiłkiem załatwia. Zostało po dzisiejszym śniadaniu jeszcze trochę, akurat na 3 porcyjki. Rozłożyłam do miseczek, folią otuliłam. Jedną porcję zje synek, bo widziałam, jak okiem pożądliwie łypał. Drugą porcję.... myślałam, że Pan i Władca, ale właśnie wyjeżdża, wrrrr. No to dam córczęciu, jak wróci ze szkoły. O ostatnią miseczkę to się wieczorem wzajemnie pozabijają, jak ich znam. Jak to jest, że ostatnia porcja najsmaczniejsza, najbardziej pożądana?

Pozostały tylko ciasta czekoladowe, jedno kupne, drugiego resztka od teściowej. Ciast nie ruszam. Nie moja brocha.

Pasztety pokawałkowane i pozamrażanie. Niegroźne.

... może jakiś rower... może spacer patyczakowy... może coś.... cokolwiek - byleby popołudniem wyrwać się z pieleszy !

ps

wrrrr... padłam ofiarą napadu! gwałtu!... ostatnia śliwka w czekoladzie, wredna, ukryła się za kryształem i na mnie skoczyła, w locie rozdziewając się z papierka .. ale za to mam pewność, że NIGDZIE już NIC nie czycha